Herkese kendini sevdirmenin, herkes tarafından hürmet görmenin yalnız güzellikle olmayıp çalışmakla, kazanmakla, öğrenmekle, ilim bilmekle de olacağını göstermek istiyorum.
Refet düşünüyordu, düşündükçe yüzündeki güzellik artıyordu. Refet’in o hâlde düşündüğü şeylerin pek güzel, pek yüce şeyler olduğu bundan anlaşılıyordu.
Candaki güzelliğin tene çarpması için o canın coşması gerekir. Bu durumda sanki can, kendi kabı olan tene sığamıyormuş da bütünüyle güzel nitelikleriyle o teni, saf güzelliğe boğuyormuş gibi bir şeyler olur.
Öğretmenlik görevini iyi bir biçimde yerine getirmek için şefkat ve sevgi gereklidir. Sanatını sevmeyen kişi sanatkar olamayacağı gibi öğrencilerini sevmeyen öğretmen de iyi bir öğretmen olamaz.