Lütfi İLİM
@LDoganF
22 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Yaratının garip koridorlarında başlattığın amaçsız gezi, sonunda seni ışıkla buluşturacak. Yorulmadan, usanmadan sürdürmelisin bu yolculuğu. Lek eden korkma sakın;o güzeldir! Bin cümlenin sonuna bir cümledir " Ey âlim " ! Sonunda bir beyaz mermere kazınmayacakmısın?
Sayfa 91 - bir delinin hatıra defteriKitabı okudu
Ah, doğa kurallar konusunda çok titiz. Bir ağaç baharda dallarını çiçekle bezemeyi asla ihmal etmiyor.
Sayfa 87 - OblomovKitabı okudu
Varlığın nasıl saçma bir gerekçesi varsa yokluğunda her seferinde anlamla buluşacak bir hikâyesi olacak. Oysa gittiğimiz "an" silinmeliyiz.Adımız,gövdemiz, aptal gülümsememiz ve sesimiz, karlı bir gecenin fırtınasına karışıp yok olmalı
Sayfa 66 - Arzın merkezine yolculukKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Seyahatname
Bir ölü iz, bir ölü ülkeye bir ölü kavim taşıyordu. Korkum bundandır, o gün bu gündür uslandım;milim kıpırdamam.
Sayfa 21 - kavisKitabı okudu
Nüksetti benim kaçışlarım,bu ölümden kaçma çabasıyla eşdeğer
bu dünya ile bağlantım ince bir ipin üstünde yürüyen bir aptal'a benzer.
Hiç sayılmış bir can,mahkum edilmiş fikir,zorunlu kılınmış kader sarmalı
Benim en büyük endişelerim,en güzel endişelerim,en masum kinlerim bağlam noktasında benim kilitli kalmam bir yıkılış abidesi,umut tezgahım,kaç gün batımı,kaç tan kızıllığı paklar beni ?
mağarada uslu oturmak ve dahi eşşeğe eşşek demek beni özgür mü kıldı ?
aman ne bok .aman ne güç,aman ne bedbahtlık !
Bir acı hissediyorum,yüreğimin tam ortasında yanan bir yangın, memleketimin bütün ormanları yanıyor.
içinde anlamını taşıyan herşey yanıyor gibi.
Bir çığlık sesi boğuyor beni gecenin bir vakti.
Sanki söylemek isteyipte söyleyemediklerim benden intikamını alıyor
bunca yılın esaretinden,benim acizliğimden,sessizliğimden intikamını alıyorlar.
Her bir cümlenin altında eziliyorum
Bir fırsatı kaçırdın diye fırsatlar mı bitti ?
-Hayır ama o fırsatların koşulları oluşmuyor
Kendiliğinden mi oluşacak koşullar ?
-hayır, tembelliğim çabamı engelliyor
Beni iyileştirebilecek yegane kuvvet güven olgusu'dur
kendimi daha fazla zedelememek için nasıl çaba sarf ettiğimi beni tanıyanlar bilir
seçimim bana kaybettirdi ama korudu şuna inanıyorum ki bir çok sahtelikten koruduğuna eminim çoğu yanlışları teğet geçmişimdir ama kaçırdığım fırsatlarda azımsanamayacak kadar var
Sahip olduğum birçok fikrin oluşmasında kendimi koruma içgüdüsü büyük bir öneme sahip
bana nasıl davranıldığı veya neye layık görüldüğümün hiç bir kıymeti yok hatta bana duyulan saygının da kıymeti yok bunlar sahte yaklaşımlar çünkü
gerçek bir şeye sahip değilim bunun için üzgünüm bir çok kişiden önce üst insan'a ulaşacağım ve onunla keyif çatacağımızdan hiç şüpheniz olmasın
Histeri .
Tanrı bu kadar ruhu nerden akledip de yaratır ?
Yok edeceği insanların suratlarına büyük günde nasıl bir pişkinlikle bakar ?
Ben bu acıdan sıkıldım yenileri neden geç kaldı ?
Bir açıdan haklısın insan sessiz kalınca yorulur,hemde çok fazla yorulur bu bedelin karşılığında ona yüklenileni sevmeye başlar. onu büyütmüş,iyice sahiplenmiş başkaca bu kadar emek verdiği birşey yok
Bir yerden sonra sahiplendiği olguların kendisini esir etmekten başka birşeye yaramadığını seziyor ,kendi kısır döngüsünü yaratıyor,,akan giden zaman arasında kendisini sadece yaşlanarak buluyor ve hiç birşey yapamamış olmanın aptalca acısını seviyor