Neye kızgınım diye düşündüm de bugün. Halâ topyekün çaba sarf edip "istediği" zaman bir şeyleri onarabileceğini sanmasına kızgınım galiba. Kafasına göre hareket edince bir şeylerin olacağını sanıyor. Bu rahatlık nereden geliyor bilmiyorum. Karşıdakinin bahanelerine inanacağını sanması, onu böyle oyalıyor olduğunu düşünmesi filan hiçbir şeyin farkında değil. Sanırım karşısında bahane uydurabileceği birinin olduğunu sanması beni kızdırıyor. Ama umurumda değil yaptıklarının bir işe yaramadığını anlaması için fazlasıyla geç. Umarım bir gün kiminle olursa olsun ilişkilerinin bu şekilde yürütülemeyeceğini öğrenir :). Bu onun için oldukça güzel bir dilek.