Kollarımı boynuna dolayıp bir yığın düşünceyle bitkin düşen başını göğsüme yaslayıp ve ona birazcık olsun kaygısızca dinlenme ve rahatlık verecek, şefkatli bir yer sağlamak arzusuyla kalbim dolup taşıyordu.
Bu çağın insanının kendisini güçsüz hissetmesi, yeryüzünün bir parçası olduğunu fark etmemesi ya da bu cesareti edinmemesi akıp giden hayatı da fark etmemesine yol açıyor. Dünyaya ilişmiyor bu insan. Çünkü dünyadan korkuyor. Dünyanın bir parçası olduğunun farkında değil. Dünyayı sevmiyor. Bana göre, dünyaya hoyratça davranmamızın sebebi de bu ilgisizlik... Kaynakların bunca pervasızca tüketilmesi bundan. Ancak sevmediğiniz bir şeyi bu kadar pervasızca tüketirsiniz. Ancak sevmiyorsanız yok edersiniz.