Bu öykü bir düşle başlıyor, sıradan bir düşle.
Yılların bana öğrettiği bir şey var; kaybedeceğin kesinken asla savaşa girme. Ama seni aşağılamış olan hiç kimseyi de affetme.
Sayfa 178
Okur Takip Önerileri
Her şey bir tesadüf eseri başladı.
Sayfa 26
Kişi en çok sevdiğine incinir.
Sayfa 101
İçimize buyur ettiklerimiz sınırlarımızı ihlal eder mi?
Sayfa 59
Senin dolaştığın vadileri tanıyorum, kaybolsan da elini tutma ihtimalim var.
Sayfa 56
Ölmeye yatan ruhlarımıza yanlış yerde son bir hayat öpücüğü arıyoruz.
Sayfa 48
Dünyaya sana ait bir ses, bir renk, bir ezgi, bir eda, bir duruş, bir cümle bırak.
Sayfa 44
İnsanın içinde çağlayan bir sorumluluk duygusu, onu başkasına el uzatmaya ve böylece kendi fıtratına, varoluşsal özüne sadık kalmaya zorlar.
Sayfa 34
Hayata benzemiyor ama benim hayatım bundan ibaret, yaşadığım bütün acı olaylardan sonra hiçbir şey olmamış gibi devam ettim.
Sayfa 27
"Var olmanın sancısı var içimde ," diyor.
Sayfa 27
Gizli bir el, sen geriye çekilip sırtını duvara yasladığında, bakarsın hayatı onarır.
Sayfa 19
Bu dünyada yaralanmış, kalbi kırılmış, başı yarılmış ruhlarız biz.
Sayfa 20
Hayatta hiçbir karşılaşma tesadüf değil.
Sayfa 18