Ey hırçın genç,ey güzel kız! Bırakın yası...
Yeter temiz gönüllerin bizi anması...
Toprak ana uyuturken koynunda bizi
Yarinkiler biçecektir ektiğimizi,
Yeşermesi ektiğimiz tohumun haktır,
İste o gün ruhlarimiz şad olacaktır!
Hüseyin Nihal ATSIZ
O esrarlı yangına bu can nasıl dayandı?
Sahile vurdu kalbim,su yandı,kum da yandı.
Bir mum gibi eriyip aktı uykusuzluğum,
Ölüme başkaldıran dertli uykum da yandı.
Yurdundan mahrum edip dolaştırdın Cem gibi.
Ruhumla söndü alev,sonra ruhum da yandı.
Kül oldu bir yiğidin figanıyla her umut.
Bülbülün küllerine konan puhum da yandı.
Böylesi bir yangını görmedi Nemrut bile.
Kaktüsün gölgesinde nazlı âhım da yandı.
Âhımdır zannederdim en belalı kıvılcım,
Kirpiğine dokunan kanlı âhım da yandı.
Bir damla su ver bana ey çöl! Bari sen küsme.
Kalmadı hiçbir şeyim bak,günahım da yandı.
Yenilgiler bir tufan gibi çöktü üstüme.
Ülkem yıkıldı heyhat!
Ordugâhım da yandı.
Köleleri her akşam duman kıldı gözlerin,
Başıma tâc ettiğim padişahım da yandı.
İlk defa böylesine tutuştu gökkuşağı.
Renklerim siyah oldu ve siyahım da yandı.
O'ndan başka ne varsa yandı,
Yandık sen ve ben.
O'nu göreyim diye,kıblegâhım da yandı.
Nurullah Genç
Gel Ey Saki!..
Eylesin lâ'lini derman dil-i bîmâre meded
Dostlar işte ben öldüm bana bir çâre meded
Güher-i câmı yitürdük bizi gam öldürüyor
Sâkıyâ gel balıver kanda ise ara meded
İhtirâz etmediniz aldılar elden câmı
Vâkıf itmen sakınun kimseyi serâra meded
Zahm-ı sînemden okun parelerin hep alma
Dursun Allah'ı seversen hele bir pâre meded
Gice tenhâ işiği hâkine yüzler süreyin
Sakınun kimse haber virmesün agyâre meded
Mededin kalmadı feryâd ü figan eylemeğe
Sana kimden ire iy Bâkî-i bîçâre meded
Baki