Tuğba
@Mairuh
123 okur puanı
Eylül 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Kaldırım kenarında bir çiçeksin
Pembe pembe tutunmaya çalışan
Titrek kalbin, çırpınıyor ayaklar altında
Duyulmuyor kokun
Seni çok sevenler buket buket taşıyorlar ölüme
Gözleri kör rengine
Soğuk toprak kadar kıymeti yok solgunluğunun
Nefesimde elleri var kaba saba acıların
Bir sağındayım, bir solunda, önünde ardında
En karanlık anlaşılmazlığın..
Güvercin oluyorum bir gece vakti..
Kanatları altında canı pahasına yaşamları koruduğu..
Titriyor, korkuyorum..
Az sonra çaresiz yürüyen bir adam oluyorum..
Tüm kaldırım taşlarını ezbere bilen,
Yine de bir yol arayan..
İlerliyorum..
Işığı yanan bir eve giriyorum.
Kör saatlerdi hani diyorum?
Ağrılar içinde kıvranıyorum.
Yatağında hıçkırıklara
Okur Takip Önerileri
Bir akşam vakti yürürken dikkatimi çekmişti
Pembenin en bebek tonuyla gülümsüyor
Diken diken meydan okuyordu
Buna bir titrek kalp ne kadar dayanırsa o kadar dayandım
Telaşlı adımların kurbanı olan çocuksu bir hüzünle yıkandım baştan ayağa
Üşüyen dallarına asmak istedim kendimi
Öyle çaresizdim bir akşam vakti
Bazı saatlerin atan bir kalbi vardı
Üşüyen yanları,
Titreyen anıları
Bazı vakitlerin
Kanayan yaraları olmalı..
Kahkahakarın değdiği tüm yerlerimden acıyorum
Papatyaların göz kırptığı mevsimde
Çığlık çığlığa akıyor gözyaşları
Duyuyorum.
Bir gece vakti uykusunda
Hazırlanıyor vedalar.
Dans ediyorum bir gece vakti
Eteğimde gelincikler
Yanağımın çukurunda mor menekşekler
Gözlerim..
Sahi gözlerim intihar yeri.
Kucak dolusu uçurumlar savuruyor.
Ayaklarımla ezdiğim papatların kokusuyla yıkanıyorum.
İnceden inceden sarmış hastalık her yanımı
Azalmış, solmuşum
Bazı yerlerimden çatlamış
Kalan çiçeklerimden üşüyorum bir akşam vakti
Yapraklarımdan damlıyor karanlık
Yıllar, toprağımda gömülü
Gülümsüyor
Öyle uzaktan..
Nasıl da gözyaşlarıyla yıkanıyor insan
Hayret ediecek şey
Güneş doğuyor, batıyor..
Geceler gelip geçiyor
Bekliyorum
Rengine bile ellerin karar verdiği bir yerde.
Pencere kenarındayım zaman zaman
Işığı içiyorum..
Odanın köşesine atılıyorun kimi zaman
Bekliyorum..
Lütuflarını...
Veyahut yok oluş anımı..
Öyle bir veda yaraşır ki
Tüm boynu bükük kalan morlara dokunmalıyım.
Çiçek açtığım sabahın gecesinde soluyorum..Bir nefes kadar gerisindeyim yaşamın..
Hasta ve çirkin bir güneş doğuruyorum bu sabah
Çiçekler düşüyor aklıma
Boyunları bükülecek..
Beynimin içinde her gün dirilen cesetler var. Çürümüş etleri ve, kuru kemiklerine aldırmadan uzanıyorlar sabahlarıma
Konuşmalarıma sızıyor bazıları. Hınzır bir gülüş savuruyor. Yeni doğmuş düşüncelerime topraklarından savuruyor.. Hatta şöyle bir üzerine eğilip yaşamlarından üflüyorlar.
Aklımın koridorlarından sızan su sesi, adımlarını bastırıyor kimi zaman.. Uzaklıklarını fark etmek güçleşiyor.
Küçülüyorum..
Ruhumu bedenimin en derinlerine sıkıştırmak zorunda kalıyorum böyle zamanlarda.
Aptalca biri, gördüğünü, duyduğunu ima ediyor.. Dokunduğunu.. Kokusunu bildiğini..
Bir kaç yaşam öncesinde kalan bedenle sarmalandığını.. Gülemiyorum. Öylece yılları kovalıyorum gözlerinde..
Gecenin yalnızlığında bir karaltıyım. Dört tarafım kapalı. Kaçıncı yaşamımı tabutsuz gömdüğümü anımsamıyorum.
Sıvası dökülen duvarlara çarpıyor bakışlarım. Sabahı uzak geceler boyu gözyaşlarıyla nasıl ıslandığını anlatıyor suskunluğu. Can noktasına ufak bir güneş doğuyor. O ışıkta camı kırılmış çerçeve var gücüyle sarılıyor içindeki gülümsemeye. Tüm odayı, hayatı ayakta tutuyormuşcasına..
Üşüyorum bakışlarımın düşüncelerime değdiği tüm yerlerimden. Üzerimdeki battaniyenin ise beli bükük yıllarından. Şöyle bir dokunuyor tenime, ağırlığını hissettirmeden. Acıyorum böyle zamanlarda en genç umutlarımdan.
Beklemekten yorgun düşmüş pencere pervazları soyunmuş en güzel çiçeklerinden, renkleri ihtiyarlamış saksıya sırt çevirmiş.
Küskünlüğü kimedir bilinmez.
Titreyen alevler ağlıyor veda ederken.. Cılız haliyle son kez sarılmak istiyor sanki odanın tüm köşelerine.
...
Gecenin yalnızlığında bir karaltıyım. Dört tarafım kapalı. Kaçıncı yaşamımı tabutsuz gömdüğümü anımsamıyorum..
...