Son sayfa, Zorba'nın son sözleri..Boğazımda ve yüreğimde kocaman bir düğüm. Kelimelerin böyle sefil oluşuna kızıyorum. Tam da şu an Zorba gibi, kelimeler dışında anlatabilmek için neler vermezdim..
Derinlerde hep inandığın ama yok saydığın, prangaladığın bir SEN ile, içindeki şeytan ile yüzleşmek ve sarsılmak istemiyorsan bu kitabı eline alma, Zorba ile tanışma yüzsüzlüğünü sakın gösterme!
Zorba hayatı iliklerine kadar içine çekmiş, son damlasına kadar içmiş, bir nefese bin ölüm sığdırmış biri. O coşkusunu ve heyecanını asla kaybetmeyen bilge bir çocuk!
Onun her sözünü özümsemek için çabaladım. Sözleri yetmediğinde raksına hayran, santuruna sarıldığında keyfine ve de üzüntüsüne ortak oldum..'Kitaplarda anlatılmaz bunlar patron' deyişine öyle kırgınım ki..Kitapların anlatabileceğine inanmayan birini kitaptan okumanın kırgınlığı..
Bütün cümlelerime onu dahil edip, sayfalarca saatlerce onu anlatmak istiyorum, oysa her şey yarım kalıyor.
Nikos Kazancakis'e haksızlık ediyor olabilirim. Ancak Kitabın son sayfasından sonra Zorbadan başka bir şey düşünmüyor, onun gibi düşünüyor, onun gibi hissediyor, onun gibi görüyorken başka bir şey söylemek imkansız..
Umarım Zorba hepimizin yüreğine ışık olur..