Maksattkitapp
@Maksattkitapp
Öğrenci
ÇOMÜ
İstanbul
16 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
Bazı insanlar rüzgarda savrulan yaprak gibidir. Savrulurlar savrulurlar , savrulmak o ân mutluluk verir lakin rüzgar dindiğinde ve savruldukları yerde çürüdüklerini hissettiği zaman yaprak olduğu ağaca büyük özlem duyucaklar. Tabi artık olan olmuştur nafile…
Düşünceler bataklığına dalmak koca bir sükunete boğar insanı, bir konuşabilsen kalbin nefes aldığını hissedecek.
Okur Takip Önerileri
" De ki: andolsun, bu Kur'an'in bir benzerini ortaya koymak üzere insanlar ve cinler bir araya gelseler, birbirine destek de olsalar, onun benzerini getiremezler." | İsra,88.
" De ki: andolsun, bu Kur'an'in bir benzerini ortaya koymak üzere insanlar ve cinler bir araya gelseler, birbirine destek de olsalar, onun benzerini getiremezler."
“Yeryüzünü ve gökyüzünü sevmek istedim, marifetlerini ve coşkularını; ve bana ölümü hatırlatmayan hiçbir şey bulamadım: çiçekler, yıldızlar, çehreler - solmanın simgeleri, bütün muhtemel mezarların potansiyel kapaktaşları! Hayatın içinde oluşan ve onu soylulaştıran şey, iç karartıcı ya da alâlade bir sona doğru yol alır….”
Sayfa 84
“Sen hüzünlüsün diye dünya durup sana yol vermeyecek.”
Şu anda okuyor
%27 (186/680)
“Uyusam, uyuyakalsam, sakinleşsem! Huzur içinde soluk alıp vermenin, evrensiz yıldızsız ve ruhsuz soyut bilincinden ibaret kalsam - sadece yıldızların yokluğunu yansıtan, ölü heyecan denizi olsam.”
Sayfa 186Kitabı okuyor
“Kalbimde sıkıntılı bir huzur var ve dinginliğim tamamen kaderime razı olmamdan kaynaklanıyor.”
Sayfa 32Kitabı okuyor
“Size gerçek, gerçeğin ta kendisi olarak diyorum ki: Toprağa düşen bir buğday tanesi yok olmazsa, yalnızca bir buğday tanesi olarak kalır; ama yok olursa, o zaman bereketli bir ürün doğurur.”
“Güneşi gören gözler
yok oluveriyor günün birinde!
Uyuyanla ölü aynı şeydir;
ölümün resmini çizen çıkmamıştır,
ne varki insan, var olduğundan beri
[…]nin tutsağıdır hep.
….
hem yaşamı verdi biz insanlara, hem de ölümü,
ama ölümün zamanını vermedi.”
Sayfa 104
“Hayat git gide artan acılar demek; artan bir hızla en dibe, en korkunç acılara doğru uçmak demekti. İşte ben de uçuyorum…”
Sayfa 75 - Hasan Ali Yücel Klasikleri
Kelimeler! Sadece kelimeler! Ne korkunçtu onlar! Ne kadar apaçık, canlı ve insafsızdılar! İnsan kelimelerden kaçamıyordu. Öte yandan kelimelerin ne incelikli bir büyüsü vardı! Biçimsiz şeylere esnek biçimler kazandırır gibiydiler. Bir viyola ya da lavta sesini andıran tatlı bir melodileri vardı sanki. Sadece kelimeler… Kelimelerden daha gerçek ne vardı ki?
Sayfa 23 - Türkiye İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
