mesele kötü insan olmak değil, ama ışığı yitiriyor insan. Evet, ışığı, sabahları, kendini bağışlayan kişinin o kutsal masumluğunu yitirdik biz.
Hepimiz suçlu olduğumuz zaman demokrasi olacaktır.
Hiç birdenbire yakınlık, yardım, dostluk ihtiyacı duyduğunuz olmadı mı?
Okur Takip Önerileri
Gerçek şu ki, her şeyde rahattım, ama hiçbir şeyden hoşnut değildim. Her haz bir başka hazzı aratıyordu bana. Eğlentiden eğlentiye koşuyordum. Geceleri dans ettiğim oluyordu.
Gerektiği zaman teklifsiz, zorunlu olunca suskun, hem laubali, hem ciddi bir kimse olarak rahat ilişkiler içindeydim. Elim yüzüm düzgündü, aynı zamanda hem yorulmaz bir dansçı, hem bilgisini satmayan bir derin bilgin olarak gösteriyordum kendimi, aynı zamanda hem kadınları, hem adaleti sevmeyi başarıyordum, ki pek kolay bir iş değildir bu, sporla ve güzel sanatla uğraşıyordum.
Hepimiz her şeyde aşağı yukarıyız. Şimdi biraz dedektiflik oynamama izin verin. Aşağı yukarı benim yaşımdasınız, aşağı yukarı her yeri gezip görmüş bir iş adamısınız, aşağı yukarı iyi giyimlisiniz.
Bir kitap okudu
104 syf.
8/10 puan verdi
Bir kitap okudu
238 syf.
8/10 puan verdi
Neden bilmem, bazen öleceğim içime doğar.
Benim gibi yaşayan bir insan ölmez.
Bedenimizi nasıl yıkıyorsak, yazgımızı da öyle yıkayabilmeli, çamaşır değiştirir gibi hayat değiştirebilmeliydik.
Genellikle halinden memnun, genellikle mutlu biri olarak, içimde bitmeyen bir hüzün olduğunu fark ediyorum.
Bana gelince; bir ölü gördüğümde, ölümü, bir gidiş anına benzetirim. Ceset ise, üzerimizden çıkardığımız giysileri hatırlatır. İçimizden biri çekip gitmiş, hem de o benzersiz, biricik giysisini yanına almadan.
Ve şimdiye kadar yapmış, düşünmüş, olmuş olduğum her şeyin bir tür aldatmaca ve çılgınlık olduğunu gördüm. Görmemeyi başardığım şeylerin karşısında dehşete kapıldım. Olmuş olduğum ve gayet açıkça görüyorum ki aslında olmadığım her şey beni yoldan çıkarmış.