Nobel ödüllü yazarımızın son romanı, aslinda suan gayet popüler olan karantina konusunu 19.yy'ın sonunda hayali bir Osmanlı adası olan Minger'de işliyor. Romandaki bu adanin bir haritasi bile çizilmiş, gülleri ve mermeriyle ünlü bir Akdeniz adası olarak tasarlanmış. Yine kurgusal bir karakter olarak V. Murat'ın gerçekte olmayan üçüncü kızı da romanın kahramanlarından.
Konu veba salgını... Önce gizlenen, yok sayılan sonra ciddiye alınmayan bu salgın adanin gayretkeş üç beş kişisi sayesinde nihayet sonra erdirilir fakat bu sırada ada Osmanlı'dan kopar ve bağımsız olur. Salgın ilk çıktığında yaşanan telaşı günümüzle kıyas ederek okudum. Fakat sürekli ada halkının hastalığa tepkisi anlatılırken Müslümanların cahil ve pis olduklarını, salgından şeyhlerin yazdığı muskalarla korunmaya çalıştıkları gibi cümleler rahatsız ediciydi, başka din mensupları için de aynı ifadeleri doğru bulmazdım.
Yazarın "siyasi romanım" diye gösterdiği "Kar" romanındaki zihniyet dünyasını değişmeden burada da sergilediğini, "kurgu"nun imkanlarından faydalanarak siyasi fikirlerinintarih kisvesi altında sunduğunu düşünüyorum.
Ayrıca romanları bu kadar okunan ödüllü bir yazarın dilinin bu kadar tatsız oluşu, ilk bölümlerde sürekli karşılaştığım anlatım bozuklukları, nerdeyse birbirinin aynısı paragrafların defalarca tekrar etmesi de romanın gayet tatsız bir diğer yanıydı,hele ki romanı dil zevki için okuyorsanız...
Velhasılı daha guzellerini de okumustuk...
