Sabitlenmiş gönderi
Hayatın kendisine anlam yüklemenin hayat tarafından bir anlam ifade etmediğini söylemeye çalışıyorum.
Israrlı çabanızdan hayatın haberi yok,olmayacakta
Çabaladın, başardın.Başarının sebebini evrene mal etmenin gereği yok zaten evrenin bundan haberide yok,olmayacakta.
Hayatındaki olumsuzlukları ,kimsenin görmediği çırpınışlarını kadere mâl etmenin anlamı yok. Kaderin derdinden haberi bile yok olmayacakta.
Neye baş kaldıracağını sapıttın değil mi?
Haksızlık birken sen fazlaydın güvendin çokluğa .
Haksızlık çoğaldı sen azaldın düştün bir anda bokluğa.
Neden mutlusun diye sordu.
Ne korkunç , Büyük fiyasko.
Okur Takip Önerileri
Kendimi sakalları sararmış bir galapagos kaplumbağası gibi hissediyorum.Yürümeye mecalim yok ,istesemde koşamam. Saklanacak tek yerim kendi içim.
Gerçekliğin en uzağından
Alışılagelen her şeyin değişiminde itiraz etme düşüncesi kaplar zihnimi. Kabullenmek istemem farklılığı. Direnirim, Duvar örmeye kendimi savunmaya devam ederim farklılığı. Bu farklılık gerçekliğe oldukça uzak gelir bana yakınlaşmaya fırsat bile beklemeyen. Peki doğruların değiştiği gerçeğini ne yapacağız. Doğrular her zaman değişmez mi? Ya da
Barbaros Bitti
Yayınladığım ilk hikayem Barbaros bu kadardı okumadıysanız aşağıdan okuyabilirsiniz zaten 2 sayfa.
Sevgiler Mert
Barbaros
++
Kabul etmiyorum sizin deli kıstasınızı, kabul etmiyorum sizin normal normlarınızı, götünüzden uydurup zorla inandırdığınız safsataları. Ben iyi hissettiğim şekilde yaşıyorum ve bana verdiğiniz isim anılmayana kadar böyle yaşayacağım.
Nasıl konuştum Barbaros iyi demiş miyim? Artık bu kadar lafa bunu demem gerekiyordu. Yoksa bunların dilinden kurtulamazsın. Ben neden bu şekilde davrandıklarını anlayamadım. Bu insanlar sanki normal insanları eleştirmiyorlar onların arkasından normal oldukları halde atıp tutmuyorlar gibi. Birde anormal başlığı altında seni beni hor görüyorlar. Benim anormal olduğumu düşündüğü davranışlarıma eleştirmekten başka yaptığı bir şey yok. E az önce dedim ya zaten. Ona göre normal olmuş olsam da eleştiriden, yadırgamalardan uzak duramayacağım ki zaten. Ona ve çoğu zaman onlara göre yaşamak diye bir gerçeklik maalesef yok . Bu aynı anda farklı kimliklerde farklı yerlerde olmayı gerektiriyor. Daha önce denemedim ama zor olsa gerek belki de imkansızdır. Denemek lazım.
Barbaros
++
Ben, bana sırtını dönen onca şey varken birde kendime ait olana diğerlerinin davrandığı gibi davranamazdım. Yani içimdekini kışlayamazdım. Onu incitmedim. İncitmediğim gibi kendi haline de bırakmadım. Benden bu kadar deyip onu bulduğum gibi bırakabilirdim. Ama uzattığım el yarım kalsın istemedim. Birde incitmediğim gibi onu tanımak istedim.
Barbaros
Hasta olduğumu söylüyorlar inanmıyorum elbette. Herkes tutturmuş bu deli diye. Nereden çıkarttınız peki bu saçmalığı. Hem neyimi gördünüz bana deli diyecek.
Kendi kendine konuşuyorum diye deli denir mi hiç insana.
Kendimle konuşuyorum çünkü kendimi sevmeyi öğrendim. Konuştukça onu tanımaya devam ediyorum ve onu tanıdıkça daha çok konuşasım geliyor. Elbette kendimle konuştuğumun da farkındayım. Başkalarıyla bazı meseleleri etraflıca konuştuk ama bazı fikirlerim yadırgandı. Bazıları bayağı bulundu ve aşağılandı. Bazıları da gerektiğinden çok abartılıp alkışlandı. Alkışlananların hatırına aşağılanıp küçümsenenleri görmezden gelemezdim. Onlara yapacağım en büyük haksızlık olurdu bu. Sadece etrafımda haddini bilmeyen işine gelmediğinde cansızmış gibi davranan onlarca eşya , göz göre göre haksızlık yaparken bende bütün bunlara şahit olduğum halde nasıl olurda sırtını sıvazlarken onlara ortak olayım. Bu büyük hainlik olur, yapamam.
Selam.
Artık kısa hikayelerimi buradan paylaşacağım.
Bilginize.
temp
Neden diye sormayı mı unuttuk ? Yoksa nedenlerimize uzak yaşamlarımız mı hatırlatmaz oldular bize neden diye ? Savruluyoruz ve sorgulamıyoruz .Oysa böyle mi hayal etmiştik?
