Yaratılışın en üstünde zannolunan insan alçalarak yine hayvanlığa yaklaşıyor. Biz ilerleme, olgunlaşma bekledikçe aşağı hâle geliyoruz. Çünkü tekâmülün de şartları vardır. Onlar bozulunca yozlaşma başlar.
Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem, bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?
Pervane olan kendini gizler mi alevden?
Sen istedin, ondan bu gönül zorla tutuştu...
Benim için, içinde derin bir anlamı var bu cümlenin. "Ruh Adam"ı okuyan çoğu insanda cümlenin arka planını bildiği için vardır diye düşünüyorum. Fakat herkesi farklı bir ortama, değişik bir ruh hâline götürüyor mudur bilmem, beni götürüyor açıkçası 😅
Cümlenin ortaya çıkma nedenini bildiğimiz için tabii daha anlamlı hâle geliyor.😊
Şöyle daha sosyal bir genelleme de yapıyorum günümüze; yaşadığımız, tanık olduğumuz çoğu şey tiyatrodan ibaret. En basitinden insanların hayatı bile... 😂