Bu kitabı detaylıca inceleyebilecek kabiliyette görmüyorum kendimi ama uzun zamandır bende bu kadar etki yaratan bir başka kitap olmadığı için birkaç cümle yazmak istiyorum:
Martin Eden'ın kendine, toplumsal sınıfına, aşkına, sevdiği kadının mensubu olduğu burjuva sınıfına, kısacası hayata yabancılaşmasının evreleri çok ustaca aktarılıyor kitapta, Martin ile birlikte siz de geliştiğinizi, yol kat ettiğininizi, tökezlediğinizi, yeniden ayağa kalktığınızı hissediyorsunuz.
Kitapla ilgili sevmediğim iki unsur bulunmakta ki bu da kitabın kendisi ile değil, yayınevi ile ilgili:
1- Kitabın arka kapağında neredeyse asıl konu özetlenmiş, bu yüzden kitabı okurken gidişatı kestirmek zor olmuyor, bu durum da merak unsurunu zedeliyor. Gelişim ve değişim evrelerini takip etmek her ne kadar çok keyifliyse de en nihayetinde olacağı bilmek benim hoşuma gitmedi açıkçası, bu yüzden kitabı henüz okumaya başlamadıysanız ve kitapla ilgili herhangi bir bilginiz yoksa arka kapağını okumadan direkt romana başlamanızı tavsiye ederim.
2- Kitabın dipnotları en arkasında yer alıyor. 145 adet dipnot var toplamda ve her seferinde en arkaya gidip dipnotu bulmaya çalışmak benim biraz keyfimi kaçırdı açıkçası, sayfaların altına eklendiğinde takip etmesi çok daha kolay oluyor benim açımdan.
Bunun dışında kitap ile ilgili söylemek istediğim çok şey olsa da spoiler olmaması adına yazmayacağım fakat özellikle kitabın en sonunda artık karakterle çok çok daha fazla empati yapabildiğimi hissettim ve bence kitabın en üzücü, can alıcı ve sorgulatıcı cümlesi şu oldu:
"Kitaplar yazılmıştı"
