Oblomov bitti. Bugüne kadar bendeki bu duygu durumun, rahatsızlığın veya hastalığa bir isim veremiyordum. Yatağın içine gömülmek düşünmek ama hep düşünmek. En ufak bir şey yapamaya karar verirken "önce plan yapayim önce bir düşüneyim" diyip bütün sorumluluklardan kaçırıyordum. Tembellik, gün boyunca yorgun hissetmede cabası. Hayata kimi oblomov olarak doğar kiminide hayat yaşattıklarıyla oblomovlaştırır. Hayatıma şöyle uzaktan bakınca ben oblomovlaşanlardanmışım. Peki bu oblomovluktan nasıl kurtulucam ? Hayatımı bir ideale mi bir işe mi harçıyım yoksa bir insana bir kadına mı harçıyım ama önce bir plan yapıp düşüneyim.
