Kendime sormaya başladım. Yavaş yavaş da olsa görmeye başladım ki, bilmek yeterli değil. Gözlemleyen bilincim gelişmeli, büyük resmimi oluşturmalı ve yaşamla ilgili en derindeki niyetimi keşfederek bu doğrultuda tutarlı seçimlerimi yapmalıydım.
Yıllarca çamur deryası olup hiç el atılmayan yollar bir devlet büyüğü ziyaret edeceği zaman hemen asfaltlanırdı. Özet şu; biz insana ''insan'' olduğu için değil, gücü kadar değer veriyoruz.
Anladım ki bu ülkede bana verilebilecek en büyük makam her ne olursa olsun, eğer o çocukları hakkını verecek baba olamazsam hiçbir zaman kendimi affetmeyecektim.