Yaklaşan ayak sesleridir aksamın
Seraktan çıkmış bu uzun yolculuğa
Bir gelen var uzaktan soluk soluğa
Kapkara gözleri hüzünlü ve dalgın
Aksam, rüyalarımıza giren o esmer kadın...
Diz çök ey zorlu nefs, önümüzde diz çök!
Heybem hayat dolu, deste ve yumak
Sen, bütün dalların birleştiği kök;
Biricik meselem, sonsuz'a varmak...
Rahmet ve minnetle...
Necip Fazıl Kısakürek
imkansızlıkları yaşamak mıdır sevmek, imkansız mıdır yaşayabilmek? Zor mudur, gözlerine bakarken sevgiyi görmek, yoksa, sevgi midir gözlerindeki tek gerçek? Kolay mıdır bir anda vazgeçip gitmek, yoksa girmekten vazgeçip sevmek mi gerek...
Galiba zirvesindeyim ömrün
Ne 20 yaşındaki kadar toyum
Ne de 70 imde olacağım kadar tedirgin
Henüz kapıya bakmaya başlamadım geliyor mu diye
Ama bundan sonrası yokuş aşağı galiba
Paldır küldür
Nereye kadar giderse
Galiba bir bu kadar daha yaşamayacağım
Artık biriktirmeye vakit yok
Mutlu bir hayat için biriktirdiklerim yeter bana
Ailem, dostlarım, kitaplarım ve çiçeklerim
Hesaplaştım ömrümle
Beş sıfır galibim...
Birden hatırlarsın,
O da seni - - birden bazan:
Nerde, ne yapar şimdi
Parlar bir özlem anılar arasından.
Bu akşam ne garip sözcük
Sanki ilk duydum, yadırgıyorum:
Akşam. Bilmem bulur muyum
Yollara baksam?
Söner yangın birazdan
Yatışır özlem.
Bir gün karşılaşırız
Bir gün, bir yarım akşam...