Aşkta birine sevdiğin için ihtiyaç duyarsın. Bir ihtiyacını karşıladığı için karşındaki insanı sevmezsin.
Aşk beklentilerden beslenmez. İçinde "eğer yaparsan, değişirsen, istediğim gibi olursan" gibi ifadeleri asla kabul etmez.
Ama umut işte, insan bunca şeye rağmen yine de kendisini tamamlayacak o insanın bir yerlerde mutlaka var olduğuna inanmaktan kendini alıkoyamıyor.
Okur Takip Önerileri
İnsanların günden güne yalnızlaştığı, acımasızlaştığı, iyilikten ve vefadan uzaklaştığı zor zamanlardan geçiyoruz. Duyguların insanlıkla beraber yok olduğu zor zamanlar. İnciten, kıran ve sonrasında da dönüp arkasına bakmayan insanlarla çevriliyiz.
Tek hakiki duygu sevgidir.
Başkalarının hakkınızda ne düşündüğü ve ne hissettiğiyle ilgilendiğiniz sürece kendiniz gibi olamazsınız.
Bütün bunların hepsi bir illüzyon... Çünkü hiç kimse sadece iyi ya da kötü değildir. Herkes olduğudur. Bunu göremediğimizde saçmalamaya devam ederiz.
Polarite bir hastalıktır. İnsanları olduğundan fazla veya az görmek de öyle.
Herkes hem iyidir hem kötü... Birini sadece iyi ya da sadece kötü diye kategorize edip algılamak hastalıklı bir bilinç halidir.
Bilinçli ve uyanık insanlar kendilerini hasta edemedikleri için ya da hasta etmek istemedikleri için bir duygudan diğerine koştukları ilişkiler ve deneyimler yaşarlar.
"Ben hem iyiyim hem kötü, hem becerikli hem beceriksiz, hem kaba hem nazik, insanlığın ne özelliği varsa hepsi bende var" diyebiliyorsanız, sağlıklısınızdır.
Birine ya da bir duruma büyük pozitif anlamlar yüklemek doğru değildir.
Sizden daha iyi, daha başarılı, daha güzel, daha güçlü bulduğunuz insanlara duyduğunuz hayranlığın nefrete dönüşmesi an meselesidir.
"El âlem" dediğiniz her kimse, siz ne yaparsanız yapın, ağzınızla kuş bile tutsanız konuşmaya, söylenmeye devam edecektir. İnsanlar kendi yarattıkları fantezilerin, illüzyonların ve polaritelerin esiri olacaklardır. Sizi bilmeyenler, tanımayanlar bile hakkınızda atıp tutacak, konuşacak, eleştirecektir. Herkese karşı "iyi" olmaya çalışsanız bile birilerini elbette rahatsız edeceksinizdir. Bu yüzden sadece kendiniz gibi olun. Yaşamak istediğiniz hayatı yaşayın.
Dünyada kocaman bir uğultu var sadece... Havada uçuşan anlamsız sözler, reklam sloganları...
Arkadaş toplantıları, boşa harcanan zamanlar...
Sevgi denen şey, ucuz bir pazarlık...
Sevginin ne olduğu hakkında kimsenin bir fikri yok. Unutmuşlar, çünkü kendilerini de unutmuşlar.
Sessiz kalamadıkları için sessizliğin içerisinde yükselen hakiki cümleleri duyamıyorlar, boş kelimelerle yoğunlaştırdıkları ve adına "sohbet" dedikleri anlamsız bir davranış içerisindeler.
Görünenle görünmeyen arasındaki köprüyü yok etmenin en iyi yolu duygularını açıklamaya çalışmaktır.
Tuhaf bir biçimde, sanki beklediğiniz biri vardır ama o kişi gelene kadar beklediğinizin o olduğundan haberiniz yoktur. Daha öncesinde hayatınızda bir şeyin eksik olduğunun farkında olun ya da olmayın, istediğiniz kişiyle tanıştığınızda o farkındalığa erişirsiniz. Psikanalizin bu aşk hikayesine katacağı fikir ise şudur: Aşık olduğunuz insan aslında rüyalarınızın erkeği ya da kadınıdır: daha tanışmadan önce onu hayal etmişsinizdir yoktan değil ama yaşanmış veya arzulanmış deneyimlerinizden. O kişiyi o denli net bir biçimde ayırt edebilmenizin sebebi onu bir anlamda zaten tanıyor olmanızdır; onu bunca zamandır beklemiş olduğunuz için ezelden beri tanıyormuşsunuz gibi gelir, ama aynı zamanda size gayet yabancıdır. Tanıdık yabancı kişilerdir onlar.
Kadın ya da erkek, Ruh-eşimizi kabullenmeden, hatta farkına varmadan yanımızdan geçip gitmesine de izin verebiliriz. O Ruh-eşini bir daha bulabilmek için yeni bir reenkarnasyonu beklememiz gerekir. Ve şımarıklığımız yüzünden, insanoğlunun kendisine icat ettiği en büyük işkenceye mahkum oluruz: yalnızlığa.
"Peki Ruh-eşimin kim olduğunu nasıl anlayacağım?"
Wicca, Brida'ya "Risk alarak" dedi. "Başaramamak, hayal kırıklığı, yanılmak gibi riskler alarak, ama Aşk'ı aramaktan hiç vazgeçmeyerek. Aramaya devam ettiğin sürece, sonunda zafere ulaşırsın."
Çoğunlukla bir kitaptan kurtulmak ona sahip olmaktan daha zordur.
