Beklememeyi öğretiyorum çünkü kendime. Kurmamayı, hayatın işine karışmamayı bazen. Yarının kestirilemez hallerine önceden isim takıp da, koşullamamayı kendimi.
Bir yerde ya da birinin yanında biraz olsun kalabileceğime inanmak istiyorum.
İstediğim galiba sadece yalnız kalmaktı. Seninle geçen aylarda bana ne olduğunu bilmiyorum, çok güzeldi her şey, yine de sana kurduğum cümlelerin sahibi ben değilmişim gibi geliyor şimdi. Elime tutuşturulmuş bir senaryodan kendi bölümlerimi okuyordum sadece ve hikayenin tamamını hiç bilmiyordum.
Okur Takip Önerileri
Birinin kalbini kırmak için bile açıyorsa ağzını, seçtiği kelimelere bir sanat eseri gibi yaklaşır, zengin kelime hazinesinden en nadide parçaları bulur çıkarırdı. “Ağzına sıçıyorum ama bak nasıl da özeniyorum bunu yaparken” der gibiydi. Kendini herkesten çok seviyordu.
“İnsan türü ancak kendini mahvedene hayran olur” diye okumuştum bir kitapta. Mahvedilmekteydim.
Nokta aga
Demek istediklerim çok basitti, iki kelimeyle özetleyebilirdim her şeyi…
Onu özlüyordum. Nokta.
"Deli oluyorum," diye söylendi, "ben bir edebiyatçıyım, beni gebertmek için matematik okutuyorlar."
Susmak onların doğal hali sanki, konuşmak da ara sıra geçirdikleri bir nöbet.
Öncelikle, başlangıçların gerçek başlangıçlar olması gerekiyordu.
Olağanüstü durumlara gerek yoktu: Bütün istediğim biraz kesinlikti.
Müthiş bir değişim olmalı. Bir yolculuğa çıkabilseydim, döndüğümde ne kadar değiştiğimi anlamak için yola koyulmadan önce, kişiliğimin en ince ayrıntılarını not ederdim. Bazı gezginlerin, yolculuktan döndükten sonra yakınları tarafından tanınmayacak kadar, hem ruhen hem de bedenen değişiklerini okumuştum.
Söylenen doğruysa, en iyi okul yolculuktur.
Anılarımı bugünümle inşa ediyorum. Şimdinin içine fırlatılmış, oraya terk edilmişim. Yeniden geçmişe dönmek istiyorum ama tutsaklığımdan kurtulamıyorum.
Belki de insanın kendi yüzünü anlaması imkansızdır. Belki de bunun nedeni yalnız yaşamamdır. Topluluk içinde yaşayanlar kendilerini aynalarda, arkadaşlarına nasıl görünüyorlarsa öyle görmeyi öğrenmişlerdir. Benim arkadaşım yok.
Sık sık düşünen biri olmadığımdan, farkına varmaksızın, içimde bir yığın ufacık başkalaşım birikir ve sonra günün birinde gerçek bir devrim ortaya çıkar. Hayatıma tutarsız, çelişkili bir görünüm veren de budur.