M
@Mrs_0
Orxan Zeynallı - Heykəllər
Sənə 390 səhifəlik kitabı bir gecədə bitirmiş kimi baxım mı, gözəl ama artıqlaması ilə yorğun
26 reader point
Joined on July 2022
Okuma Hedefleri
İnsanlar
İnsanları olduğu gibi kabul etmek yerine sanki boş bir deftermiş gibi çizip karalıyorlardı. Oysa insan bir romandı, insan bir hikayeydi ve geri kalan herkes okumakla yükümlüydü. Herkesin kaygısı bir insanı anlamak olmalıydı, değiştirmek olmamalıydı.
-Bilirsən niyə istəmirdim ki, evlənəm ?
-Yox, niyə ?
-Çünki ailəli adamın həyatı özünün deyil. Əl-ayağı bağlıdır. İdeallarını fikirləşə bilmir. Onların arxasınca gedə bilmir. Bir nəfər deyir ki kişi arvad alanda dayanır. Uşaq dünyaya gələndə diz çökür. İkinci uşaq doğulanda səcdəyə gedir. Əlbəttə, adama xoş gəlir. Səhər yeməyim hazır olur, evim təmiz olur, bir adam paltarlarımı yuyur. Amma bunların hamsı insanın özünü çox sevməyini və kişi hakimiyyətini göstərir. Mən inanıram ki qadına gərək bu cür baxmayasan. Mənim fikrimcə, qadınlar ən çox zorakalığa məruz qalan insanlardırlar. Həmişə bir vasitə kimi istifadə olunublar. Və hələ də olunurlar...
Evliliklərinin ilk səhəri Həmidin Məsuməyə dediyi sözlər.
Seni kitap okuyan insanlarla tanıştıracağım. Hayat, ancak böyle insanlarla bir araya geliyorsan yaşanmaya değer.
Reader Follow Recommendations
Yer üzündə heç incidilməmiş adam tapılarmı? Məni o qədər incidiblər ki, mən daha inciməkdən yorulmuşam, nə eləyəsən ki, insanlar başqa cür eləyə bilmirlər.
Ağıllı insanlar təklik axtarmaqdan daha çox axmaq insanların yaratdığı səs-küydən qaçarlar.
O zaman hesaptı, geometriydi, diyalektiğe hazırlık olan öneğitimin tamamını daha çocuk yaşta bunların önüne atmak gerekir, ama buna zorunlu bir eğitim şekli vermeden.”
“Neden?”
“Özgür insan hiçbir şeyi kölelikle öğrenmemelidir de ondan.
Azınlık çoğunluktan her zaman daha güçlüdür çünkü azınlık genellikle gerçekten bir fikri olan insanlardan oluşur.
Konfüçyüs’e:
“Eğer bir ülkede yönetici olsaydınız, ilk iş olarak ne yapmak isterdiniz?”diye sormuşlar.
“Kuşkusuz ilk iş olarak dili düzeltirdim.” diye karşılık vermiş.
Dinleyiciler şaşırmış. “Niçin?” diye sormuşlar.
Konfüçyüs’ün karşılığı şu olmuş:
“Çünkü dilde bozukluk varsa, söylenilen şey, söylenilmek istenileni anlatmaz; eğer söylenilen, istenilen anlamı yansıtmazsa, yapılması istenilen eylem yapılmaz; eğer istenilen yapılmazsa, sanat ve ahlâk bozulmaya uğrar; eğer ahlâk ve sanat bozulursa, adâlet doğru yoldan çıkar; eğer adâlet doğru yoldan çıkarsa; halk çaresiz, bir bunalıma sürüklenir. Sonunda söylenilen hakkında doğru karar verme olanağı ortadan kalkar. Böyle bir durumu önlemek için dil her şeyden önemlidir.”
Gelmiş geçmiş en iyi günlerdi, gelmiş geçmiş en kötü günlerdi; hem bilgelik çağıydı hem ahmaklık; hem inancın devriydi hem şüpheciliğin; hem aydınlık hem karanlık bir mevsimdi; umudun baharı, umutsuzluğun kışıydı; hem her şeyimiz vardı hem hiçbir şeyimiz yoktu...
Mənim xəstəliyim yalnız bundan ibarətdir ki, iyirmi il ərzində bu şəhərdə bircə ağıllı adam tapmışam, ancaq o da dəlidir)
Qəlbini kiməsə açmaq çox təhlükəli birşeydir. Zaman keçdikcə kədər hissi səni bürüyər, onu itirmək qorxusu getdikcə bir saniyə belə olsun səni rahat buraxmaz.
Aslında baktığı her yerde iki farklı tip insan görebiliyordu: Mutlu, gülen, bağıran üniformalı askerler ve çizgili pijamaları içinde mutsuz, ağlayan, birçoğu sanki uyuyormuş gibi boşluğa bakan insanlar...
Həmin xəstə bir gün mənə dedi :
- Villi , bir insanı sevdiyin halda sevmirmiş kimi davranmaq çox iztirab vericidir :)
İnsanlar en çok neyden korkar? Bu çok ilginç. İnsanlar en çok atacakları yeni adımdan, söyleyecekleri yeni sözden korkarlar...
Kadını canlandıran, onu uçurumun dibine kadar yuvarlanmaktan koruyarak yeniden doğmasını sağlayan biricik kuvvetin aşk olduğunu biliyorum.
- Yaşamak için doğmuşum, yaşamadan ölüyorum.
Bu gün də sizə həm böyüklərin həm də uşaqların maraqla oxuya biləcəyi "Balaca Şahzadə" kitabı ilə gəldim. Bu kitab bizə ən çox uşaqlara bir şəxsiyyət kimi baxmağı eyni zamanda onların öz aləmlərində yaratdığı əsərlərə Hörmətlə baxmağı tövsiyə edir. Kitabda Çarəsiz qalıb böyük səhraya enən adamla Balaca şahzadənin tanışlığından bəhs olunur. Həqiqətən bir saatdan çox vaxtınızı almayacaq bir kitabdır, məncə oxuyun. Oxuyan hər kəsə xoş mütaliələr.
kitabdan kiçik bir parça :
Böyüklər, onların şəkillərdən xoşları gələr. Onlara yeni tanış olduğunuz bir dostunuzdan danışsanız, heç vaxt ən vacib sualları verməzlər. Sizə dostunuzun səsinin necə olduğunu, hansı oyunlardan xoşu gəldiyini, yada kəpənək kolleksiyası yığıb-yığmadığını soruşmazlar. "Neçə yaşındadır?, "Neçə bacı-qardaşı var? "Atası nə qədər qazanır? kimi şeyləri soruşarlar. Ancaq bunları bildikləri zaman, onları tanıdıqlarını düşünərlər.
Ancaq şöhrətpərəst eşitmədi
O isə cavabında belə dedi :
+ şöhrətpərəstlər tərifdən başqa heç nə eşitmirlər...
Var olduğumu hiss etdiğim yerde değilim
Kendimi ararken beni arayanın kim olduğunu bilemiyorum.
Her şeyden sıkılarak gevşiyorum.
Ruhumdan kovulmuşum sanki.
Kendime bakıyorum
Kendi kendimin seyircisiyim ben
Duyğularım, içimdeki bilemediğim bir gözün önünden, dışarıya ait şeylermiş gibi dizi dizi keçiyor
Kendimden sıkılıyorum.
Her şey, hatta gizemden yapılmış kökleri bile, sıkıntımın rengine bürünmüş.
Özlediğim hiç bir şey yok .Hayatım acıyor.
Bulunduğum yer acıyor, kendimi bulabileceğimi düşündüğüm yer çoktandır acıyor.
Acı çekiyorum..
Amma bunu hak edip etmediğimi bilmiyorum.
Kendimi arıyorum, bulamıyorum.
Hiss etmek ne böyük bir ağırlık
Hiss etmek zorunda olmak ne böyük bir ağırlık
Soğuk bir el boğazımı sıkıyor, hayatı solumamı engelliyor..
İçimdeki her şey ölüyor, hatta düş kurabildiğime olan güvenim bile...
Yüzünüze bakıp;
Utanmadan yalan söyleyecek cesaretleri
vardır da…
Yalan söylemeden önce,
Sizin onlardan daha zeki olabileceğiniz ihtimalini
düşünebilecek BEYİNLERİ yoktur…
''Yalan güzeldir, yalanı herkes söyler;
çünkü yalan insanı gerçeğe ulaştırır.
Kötü olan insanların kendi yalanlarına inanmasıdır.''
Sənin planetində adamlar bir bağda beş min gül yetişdirirlər.Ancaq axtardıqlarını tapa bilmirlər.
Bakının başı bəlalı coğrafi mövqeyi sayəsində dünyanın ən gözəl gözlərinə rast gəlmişdim..
Bu şəhərdə kimsə yoxdur? Cavabını da özüm verərdim: Əlbəttə ki, var. Bu şəhər gözəl insanlarla doludur. Mümkündür ki, kimsə səni görməsin, bu, onun bir az fikirli olmasındandır, biganəliyindən deyil. Hamının yanında kimsə var. Sadəcə onu görmək lazımdır. Biz də kiminsə yanındayıq. Bəlkə, elə yanında olduğumuz adam da eynən bizim kimi tənha hiss edir? Bu cür "mən təkəm" deyən insanların yanında da biz varıq. Hamı bizim kimi "mən təkəm" desə, elə hamımız tənhalığa məhkum olarıq.Ruhunuzu və sizi tamamlayacaq insanlar ilə qarşılaşmağınız ümidi ilə :)
-Salam
+Salam
-Necəsən ?
+Lap əla :)
-Elə mən də.
+Keç içəri
-Yox içəri gəlmirəm. Gəldim deyim ki, mən sabah yola çıxıram.
+Gedirsən elə ?
-Hə. O deyir ki, biz orda daha xoşbəxt olacağıq. Bizim üçün ev alıb. Özdə lap istədiyim kimidir. Deyir ki, bağçamızda hər növ çiçək yetişdirəcəyik. Ətirləri lap iki məhlə qabaqdan duyulacaq. O mənə...
+Bəlkə kifayyətdir ?
-Mənə bir üzük bağışladı. Mən də götürdüm. O çox yaxşı insandı. Məni incitməmək üçün əlindən gələni edir. Məni də lap çox istəyir. İnanmıram ki, nə vaxtsa məni atıb gedər.
+Bəs sən ? Sən onu doğurdan sevirsən ?
-Qızlar deyir ki, zamanla sevmək olur. Deyirlər ki, bir kişi bir qadını nə qədər çox sevsə, bir o qədər xoşbəxt edər.
+Mən səni "o qədər" sevə bilmədim ?
-Mən getsəm yaxşıdı. Hə, hava qaralmamış gedim.
+....... ?
- Hə ?
+...Xoşbəxt ol.
-Mütləq. Xudahafiz !
+Xudahafiz !
- Xəyanət də yalnız cəbhədə olmur , komandir, - Həmid müəllim dilləndi , - cəhalət, rüşvətxorluq, qohumbazlıq, zalıma quyruq bulamaq, bir - birinin ayağından çəkmək ... hamısı xəyanətdir.
Rövşən Abdullaoğlu “KorAmal"
Hayat bazen kopya verdiğiniz insanın sizden yüksek alması kadar saçma.
Ne bilir gülmenin tadını, için için ağlamayan.
Fedakarlığı ne bilir, sadece kendisi için yaşayan. Ne bilir yalnızlığı, her gece tek başına kalmayan. Ve sevmenin anlamını ne bilir, hiç kaybetme korkusu olmayan.
"Heyvanlar arasında bir göyərçinin sonradan yırtıcı quşa çevrildiyi heç görülməmişdir. Bu ancaq insanlarda olur".
Viktor Hüqo, Səfillər
kitabı oxuyarkən hiss etdiklərim
Bax ,bu gün də hər şeyim yarım qaldı.
bir kitab ,bir fincan kofe yalnızlığımın dostları oldu.
Bilirsən ,qəribəsi nə?
Oxuduğum kitabdakı qızın da gözləri həsrətdən doldu.
Bilmədim o mən idim, yalnız qalanda
özümü oxuyurdum? Yoxsa oxuyub
özümü tapırdım onda...
Yağışın damcıları pəncərəmdə iz tuturdu.
Hava da çox soyuq deyildi.
Amma nədənsə ürəyim
yavaş- yavaş buz tuturdu.
Yadındadı? Demişdim ,mən qarı çox sevirəm.
Amma əslində mən baharı çox sevirəm.
Bəlkə bir gün çiçək açar,ümidlərim ,arzularım.
Bəlkə bir gün,bir gün deyib gecə - gündüz arzuladım.
Hə ... Bilirəm... Nə düşünürsən,indi ,bu an.
Ömür ötür ,gün də keçir .Durub gözləmir ,zaman.
Anı anında yaşa! Demişdin,axı.
Keçən ömrün,keçən günün nə günahı..?
sadəcə düşündüklərim.Kitabı okudu
