Hüzün ve sevinç, insanların içinde yan yana, neredeyse birbirinden ayrılmayacak gibidir; fark edilmesi zor, akıl almaz bir hızla birbirlerinin yerini alırlar.
"İnce mince, ben de bir kişiyim. İnsan yükü ağırdır.
Hiç bile ağır değildir. Hele konuk bize hiç ağır değildir. Konuk gelince bizde bütün zorlar kolaylaşır. Asıl konuk gelmeyince işlerimiz zoralır."
Belki her şey hakikattir. Belki her kavgada bir hak, bir haklı ve bir haksız vardır. Fakat aşkta ne hak, ne haklı, ne haksız, hatta ne de bir hakikat vardır. Onda yalnız bütün bunların yokluğundan var olan bir şey, güzellik vardır.
Dürüstlükten ilk ayrılışım, ilk hırsızlığımdı bu; ... Bu benim ilk yoldan çıkışım, masumiyetimi yitirişimdi. ... Ayrıca öteki insanlardan daha namuslu yaşamak zorunda değildim ve bu konuda bir sözleşme imzalamamıştım. ...