Biz bambaşka yerlerde iki ayrı gölge gibi yıllarca insanların arasında dolaştık durduk. Neyi aradığımızı bile bilmeden. Mesafe dediğimiz şey aslında birbirini hiç bir şekilde hissedemeyen kalplerin uzaklığı ile ilgiliymiş. Çünkü ben dünyanın sonuna da gitsem, dönüp dolaşıp bir daha seni öpmek isteyeceğim.
Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.
Sana gitme demeyeceğim,
Ama gitme, Lavinia.
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme, Lavinia.
Öyle bir alıştırdın ki beni kendine, sensiz ne gökyüzüne bakabiliyorum artık ne de adım atabiliyorum yeryüzünde.
Gönül seni istiyor, göz yalnız seni ariyor her günümde.
Özlemek mi?
Hiç oralara girmeyelim bugünlerde...