Büyük bir Âlime sormuşlar;
Neden bu kadar sakinsiniz diye.
Demiş ki;
Benim rızkımı kimsenin yiyemeyeceğini anladım ve sakinleştim.
Benim nasibimin ve kısmetimin kimseye nasip olmayacagını anladım ve sabırla beklemedim.
Allah’ın beni daima gördüğünü anladım ve haya ettim.
Benim işimi kimsenin yapamayacağını anladım ve çalışmaya koyuldum.
Anladım ki işimin sonu ölümdür ve ona hazırlandım.
Anladım ki iyilik ve kötülük her ikiside kalıcıdır, dolayısıyla iyiliklerimi çoğalttım ve kötülüklerimi terk etmeye çalıştım.