İnsanın zaman zaman ümitleri kırılıyor..hayat çok inişli ve çıkışlı. Varoluş gayemizi unutup geçici heveslere kapılabiliyoruz. Ulaşamadığımız her arzumuz bizi mutsuz ediyor. Halbuki isteklerimizin sınırı yok, gücümüz ise çok sınırlı. İşte Üstad göremediğimiz perde arkasını bize gösteriyor.
Tohum saç, bitmezse toprak utansın!
Hedefe varmayan mızrak utansın! Hey gidi Küheylan, koşmana bak sen!
Çatlarsan, doğuran kısrak utansın!