Uzaktan bakmak gerekiyor ama yine olmuyor..
Ayağıma sanki ağır zincirler bağlanmış, sanki denizin dibine çekiliyorum. Beni tutmak ya da "kurtarmak" isteyen, elini uzatmayacak...
Oysa içim dolu, tam şu sıralar da sana hiç söylenmemiş, hiç yazılmamış şeyler diyecekmişim gibi geliyor..
Okur Takip Önerileri
Öyle bir sessizlik çöktü ki, bu sessizliğin içine seslenemiyor insan..
Sayfa 163Kitabı okudu
Yine de kimi zaman şöyle düşünüyorum ; Kişiyi mutluluk öldürebilirse, benim çoktan ölmem gerekirdi! Ama ya benim gibi ölüm yargısına mahkum olmuş biri, mutluluktan ötürü kurtulabilirse ölmekten? Öyleyse yaşayacağım demektir.