beni en çok dehşete düşüren
başkaları başarılı olunca
kıskançlıktan köpüren ağızlarımızın başarısızlıklar karşısında
derin bir oh çekmesi
belki de insan olmanın
en zor yanı
birbirimizi kutlamayı
becerebilmek
dengeli yaşamak nedir bilmem ben
üzgünsem
ağlamam, çağlarım
mutluysam
gülümsemem, ışıl ışıl parlarım
öfkeliysem
bağırmam, yakarım
uçlarda yaşamanın güzelliği şu
sevdiysem kanatlandırırım sevdiğimi
belki de iyi değil bu yaptığım
hep uçup giderler çünkü
hele bir de kalbim kırıldıysa
gör sen beni
kederlenmem
paramparça kalırım
eğer
kadınları hakir görüp
arkalarından aşağılamaktan
başka bir şey gelmiyorsa
o adamın elinden
zehir gibiyse
dili
ne kadar kucağına alıp
sevse de seni
tatlı tatlı
şekerle de beslese
gül suyuna da batırsa
yine de
bal değil zehirdir tadı
-nasıl bir adamdır bilmek istersen eğer
kendi iyiliği için,
sevdiğinden bağırdığını
her söylediğinde kızına,
öfke ile iyiliği karıştırmayı
öğretiyorsun ona
mantıklı gelse de başta,
büyüyüp serpildikçe
canını yakan adamlara
güveniyor kızın
çünkü onlar
tıpkı sen