Neval Yıldız
@Nevalyldz
En büyük devrim her şeye rağmen yaşamaktı. Gülmek ise her karanlığa şafaktı!
Diyarbakır
266 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Kendi gönlünden haberdar olmayan kişi nasıl olur da başkasına yol bulabilir?
Sayfa 54 - KapıKitabı okudu
Çünkü insan kelimeleri kadar yaşamıştır.
Sayfa 527 - TimaşKitabı okudu
Yarının kaygısı yarının olsun. Her günün derdi kendine yeter.
Sayfa 379 - TimaşKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Her insan ancak bütünüyle okunursa kusursuz bir hikayeydi...
Sayfa 379 - TimaşKitabı okudu
Çünkü kötülükten daha korkunç olan şey insanın kötülüğü soğukkanlılıkla sürdürmesidir. Israr, suçun kendisinden daha büyük bir suçtur.
Sayfa 370 - TimaşKitabı okudu
Yüzüne baktım. Göreceği en önemli şeyi gördükten sonra mı gömülmüştü karanlıklara; bundan sonra görmeye değer bir şeyi kalmamış, bu gördüğü artık hiçbir şey görmese de yetermış gibi? Bunları sormadım ama "Bu nasıl dünya?" dedim. "Biz nereye düştük böyle?"
"Gözlerinin içinde kaybolur insanın ışığı," dedi. "Acı küçük bir bedeldir ve sen bunu göremiyorsan körsün demektir."
Sayfa 367 - TimaşKitabı okudu
Çölün çocuğuydum, onu daha görmeden önce masalından dinleyen, efsanesinden öğrenen. Bu, öğrenmenin en tehlikeli biçimidir oysa. Çünkü bir şeyi kendisi olarak görmeden önce hayallerinizde şekillendirmişseniz gördüğünüzde iş işten geçmiş demektir...
Sayfa 343 - TimaşKitabı okudu
Çünkü "Aşktır ki, gerisi vesairedir!.."
KapıKitabı okudu
"Hatırlarım," dedi kandilci, "unutmam" demesi gerekirken. Hatırlamak, unutmamaktan daha vefalı bir kelimedir.
Sayfa 317 - TimaşKitabı okudu
"Dünyanın derdi değersizdir. Çünkü anlamı olmayan şeyin değeri de yoktur."
Sayfa 303 - TimaşKitabı okudu
Sanki ölmüşüz de bu dünyadaki günlerimizi anarak konuşuyoruz seninle. Sanki bu dünyadaki yaşamamız bitmiş de biri, bütün dertlerimize dönüp şöyle bir bakalım diye omuzumuzu okşar gibi. Bitti artık, geçti, der gibi.
Sayfa 290 - TimaşKitabı okudu
Öyle zannetti ki çıkardığı sesten değil çıkarmadığı sesten mesuldür insan en fazla. Gün gelir hissetmediğin acının da hesabı senden sorulur, kalbimden sorumsuzum sanma...
Sayfa 257 - TimaşKitabı okudu
İki kişi birbirine bir kez sahiden gülümsese, aralarında bir daha husumet olmaz sanırdım...
Sayfa 254 - TimaşKitabı okudu
Taşı çatlatarak büyüyen ağaçlar kadar cesur değildi insan.
Sayfa 216 - TimaşKitabı okudu
Hayallerimden dolayı beni kınama ve elimin yazdığına beni kefil tutma. Hiç bilmediğim bu sevincin sebebi sensin...
Sayfa 68 - TimaşKitabı okudu