Kabuk yaraya sadık değil.
Zaten parçalanacak kırık bir camı ellerinle tutup birleştirmeye çalışmazdın. Nereye kadar tutabilirdin ki? Ellerin parçalanırdı, kanardı; kanatırdı, küçük parçaları iflah olmazsa tenine saplanırdı. Görmeyeceğini ama acı verdiğini bildiğin şeyler vardı bu hayatta, insan bedenini ayakta tutan şeye: kalbine. Bütün bedenine kan kompalayan, o küçük, kırmızı şeye. Ona saplanan cam parçaları anca mezara girdiğin an acıtmazdı artık canını.
