Bazı günler, karanlık çökerken onu sırtıma alıp köyün etrafında gezdirirdim. O zaman Jiazhen çok daha rahat hissederdi. Sonra kulağıma eğilip 'Bize gulmezler değil mi?' diye sorardı.
'Niye gülsünler ki bize?' derdim.
'Karımı sırtımda taşımanın neresi komik?'