Nuray Kızıl
@Nurayykizil
Öğrenci
Lisans
İstanbul
Kocaeli
29 okur puanı
Şubat 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Biliyordu vedalaşması gerektiğini, kendi mutluluğuna hoş geldin demek için.
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
224 syf.
·
Puan vermedi
İnsanın yüzüne bir el uzanınca başını oraya yatırması uzun sürüyormuş. Anlamak böyle bir şey. Anlaşılmak böyle bir şey.
Laf lafı açsın istiyorsun. Yarın güzel bir gün olsun. Alarmı dokuz buçuğa kurayım. Yokuşsuz, inişsiz. Bir ara saçlarımı keseyim, dümdüz
- Neden bu kadar kötümsersin?
- Sen neden değilsin? Çevrene bakmıyor musun? En mutlu görünenlerine bile? Bütün bunlar üç oda, bir mutfak, iki çocuk düşü ile başlıyor. Sonra? Üç perdelik dram. Birinci kısım: Dağlar dümdüz. İkinci kısım: Ne çok tepe! Üçüncü kısım: Ova batak. Bugünlük bu kadar baylar. İyi geceler. Yarın gene bekleriz.
Sayfa 95Kitabı okudu
Nuray Kızıl tekrar paylaştı.
''Belki de sevdiğiniz insanları düşünmektesiniz; ama daha derinlere inin... Sonunda, sevdiğinizin onlar olmadığını göreceksiniz. Siz, bu sevginin içinizde yarattığı duyguları seviyorsunuz. Siz arzuyu seviyorsunuz, arzu edilen şeyi değil...''
Sayfa 124 - Ayrıntı Yayınları
Kişi çocukken aldığı yaraların, onu götürdüğü yere gider fikrimce. Sonra kendi kendine sorar orda çok acı var, neden tekrar oraya gidiyorum diye. Öğretilen duyguların peşinden gitmek daha cazip gelir. Bu durum Freud'un tekrarlama zorlantısı kuramını akla getiriyor. Çocuklukta hatta bebeklik döneminde hafızaya kaydedilen bilgiler, yaşam boyu bizlerle beraber ilerlemekte. Sistem ötekini tanımadığından olumsuzlukları beraberinde getiriyor. Dolayısıyla tanıdığı duyguların peşinden gidiyor. Çözüm tüm bunların farkında olup geçmişin anlamını bilmek, fakat geçmişte değil geleceğe dönük yaşamak. Çünkü insan kendini geçmişte değil, gelecekte kurgular.
"Bir gün sana dünyada dayanılacak tek şeyin sevgi olduğunu öğreteceğim."
Bir gün karanlığın olmadığı bir yerde buluşacağız. 
George Orwell