İnce Memed
@Nusirevn
Memur
İstanbul
780 okur puanı
Haziran 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
İnce Memed yorumladı.
Zamanların hem en iyisi hem de en kötüsüydü. Bilgeliğin ve aptallığın çağıydı. Hem inanç hem de kuşku devriydi. Işığın da asrıydı karanlığın da. Hem umut baharıydı hem de umutsuzluk kışı. Her şeye sahiptik hiçbir şeyimiz yoktu..
….hepimiz ya doğruca cennete gidecektik ya da tam öteki yana.
~ İki Şehrin Hikayesi
İnce Memed yorumladı.
Bilirim kırılmış dizeleri tamir etmez zaman.
Didem Madak
'Kim bir şairi kırsa,
Şair gider uzun bir dizeyi kırar mesela
Bilirim kim dokunsa şiire
Eline bir kıymık saplanacak..'
Okur Takip Önerileri
İnce Memed bir yorumu yanıtladı.
Sizce?
Başkalarını affetmediğinizde, hayatınız üzerinde hep güç sahibi olurlar. Gerçekten istediğiniz bu mu?
Veda etmek özgürleşmektir. Her affediş yeni bir başlangıca zemin hazırlar.
Sayfa 194 - Koridor yayıncılıkKitabı okudu
Affetmediğimizde hayatımız üzerinde hep güç sahibi olmaktan ziyade birini affetmemek insanın içindeki öfke ve kini
serbest bırakamamasınına sebep olur .
Ama bu seferde affetsende şairin dediği gibi “İkinci bir şans vermek, Birinciye ihanettir”
Affetsen bi dert affetmesen ayrı bi dert yani .
"Affedecek bir seyleri olana dek, herkes affetmenin güzel bir fikir oldugunu söyler."
Sözü işin özeti belkide .
1 önceki yanıtı göster
Hayatımızda olmasada olur tarzdaki insaları özgürleştirmekte problem yok . Peki hayatımızın merkezinde olan insanları affederken onları nasıl içimizden azad edecez. Aileden biri mesela . Zor bi konu, affedeceğin kişi terazinin kefesinde öyle bi ağır basacak ki belki bir değil bin kerede affetsende içinden azad edemeyeceksin .
1 sonraki yanıtı göster
İnce Memed yorumladı.
dün dağlarda dolaştım, evde yoktum*
yağmur yağmamazlık edemez. taş, düşmemezlik. ne diyordum, dünyanın düşünceleri yoktur. otların canı sıkılmaz. kurşunkalem kendini ağaç sanır. ufuk, hüthüt kuşu. seni bilmem, bir söylene dönüşmek içindir dünya*
“Gökyüzünün, ağaçların çocukluğunu bilirim. Ağaçlardan arkadaşlarım oldu. Kuşlarla gittim geldim. Kuşlar sayıları bilmez, yusufcuk hariç. Doğu’da atların düş görmediğini anladım. Yürürken gördüm dağları. Dağlar yürürken düşünüyorlardı. Dünya bizimdir! diye konuşuyorlardı aralarında sümüklüböcekler. Anladım diyemem. Anlamadım da. Sümüklüböcekleri okumalı. Sen ırmaklardan söz ederken konuşuyor ırmaklar, otlar gözlerinde. Zaman bir izdüşümdür. Bir yerlere yaz bunu…”