Ne babamızın omzunda ağlayabildik,
ne de annemiz üzülür diye derdimizi anlatabildik.
Bizi biz büyüttük,
Biz öldürdük...
Gömdük içimize ne varsa,
anlaşılmasın diye bir de çiçek ettik üzerine;
Altı mezarlık, üstü bağ bahçe
anlatmadık yine de..
Dedi ki ;
Önce Gıybeti /dedikoduyu kes,
Kul hakkı yemeyi kes,
Yalan söylemeyi kes,
Haram yemeyi kes,
Adam kayırmayı kes,
İsrafı kes,
Kötülükten irtibatı kes.
Üstadım dedim,
Bayrama ne alayım”?
Dediki ;
Birkaç piri fâniden gönül al,
Birkaç çocuktan gülücük al,
Birkaç fakirden de duâ al.