Sabitlenmiş gönderi
Sıradan bir hayat en iyisi. Onunla savaş, bununla mücadele et derken, sonunda hayatından oluyorsun. Mesela ben: zor günler geçirdikçe daha işe yaramaz hale geldim ama uzun bir hayatım oldu. Sevdiklerim birer birer öldüler ama ben hala hayattayım.
Yalnız başımıza, içimize kapanıp sorular sorduğumuzda kendimize, bir boşluğa denk gelip kendi ıssızlığımızı deneyimlediğimiz o anlarda en derin soruları açığa çıkarır zihnimiz. Ve bu sorular genellikle acısını yaşadığımız şeyler hakkında gündeme gelir. Mesela aşk acısı yaşayan birisi, acısını ve isyanını yaşadığı o yoğun dönemden sonra artık yaşadıklarına anlam verme aşamasına geçer. Sorular sorar bir filozof edasıyla kendi kendine. Bu aşk acısını neden yaşıyorum? O kadar insan varken dünyada neden aldatılan ben oldum? Neden seviyorum? Sevgi denen şey neden var ve aşk neden insana acı verir? Neden âşık oluruz? Tüm bu kavramların var olmasını sağlayan temel ontolojik neden nedir? Bunun gibi yüzlerce soru hücum eder zihnimize ve yanıt bulamadığımız o anlarda çıldıracak gibi oluruz.
Okur Takip Önerileri
Konserler ve sirkler, pazarlar ve alışveriş merkezleri kalabalıktır. Görmeyen ve duymayanlar için yapılmıştır buraları. Gördüklerini ve duyduklarını zannetsinler diye her şey çok büyük ve gürültülüdür. Ve bir kandırmacadan başka bir şey değildir bunlar. Herkes herkesle aynı şeyi gördüğünü ve duyduğunu düşünsün diye yapılır bunca şey. Çünkü herkesle aynı şeyi gördüğünü düşünen kendi körlüğünden kuşku duymak zorunda kalmaz ve bu konuda hiç olmadığı kadar çok desteklerler birbirlerini.
Sayfa 33
Nereye kadar gider bu ses, kime ulaşır?
Sayfa 114
Kaderin yayı kurulu durur, vakti gelince boşalır denilmiş.
Sayfa 69
Evvela her şey nasip
Bazı yollar vardır; canı gönülden, en temiz duygularla, gitmek istersin ama nasip olmaz. Öyle olur ki yaz ayında kar yağar; yollarına, başına, gönlüne. Elin, kolun, dilin bağlanır, lâl olursun. Bazen gösterebileceğin tek gayret dua etmektir.
İçimizde zehirli bir ur gibi büyüyüp duran şey. Kimse kimseye hiçbir şey itiraf etmedi. Herkes acısını içine gömdü.
Ancak hayat dediğin nedir ki? Anlaşılmaz bir sır. Kurduğumuz düzen hep öyle sürüp gidecek sanırız. Birden ip kopar, ışık söner, her şey darmadağın olur.
Sayfa 12
Ne dağlar dolaştım ne yollar aştım.
Denizler geçtim gölde ne var ki?
Saraylar yıktım hanı devirdim.
Nelerden vazgeçtim sende ne var ki?
Ali Kızıltuğ
İnsan, günlük maddi ideallere, onlara erişemediği sürece değer verir erişince de boşluk ve anlamsızlığa düşer.
İlahî dileme, insanın irade ve seçimi olmaksızın olursa, insan sorumlu değildir. Sorumlu olmayan insan ise insan değildir.