Müzik, edebiyat gibi duyguları anlatmıyor, bizzat yaşatmak amacını güdüyordu. Bu da işe yaramaz bir şeydi, çünkü benim duyguları yaşamaya değil, öğrenmeye ihtiyacım vardı.
"Ne büyük saçmalıktı bir kız çocuğunun büyüme evresi? Büyüyünce içimdeki neşeyi söndürmem gerekiyordu. Ben her şeye rağmen gülmek istiyordum... Ciğerlerim parçalanana kadar kahkaha atmak... İlkbahar yağmurlarında sırılsıklam ıslanmak... Bacaklarım sızlayana kadar yokuş aşağı koşmak..."