Orhan
@Okuyozarada
8 okur puanı
Mart 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Körlük, her şeyi boğarak önüne katıp götüren ani bir deniz kabarması gibi değil, kendini toprağa kurnazca emdirdikten sonra, birden bütünüyle boğan binlerce taşkın derecik halinde yayılıyordu.
görmeyen göz, gören göze körlüğü bulaştırıyor
Birinin vaktiyle söylediği gibi, körler ülkesinde tek gözlüler baş olur
Okur Takip Önerileri
gerçekten de gözler birer mercekten, objektiften başka bir şey değil, gerçek anlamda gören organ beyindir
Hiç zahmet etme, burada seni kimse duymaz, duysa bile dinlemez, Ama senin gözlerin görüyor, Şimdilik görüyor ama yarın ya da öbür gün, belki de bir dakika sonra benim de kör olacağım kesin, Çek git buradan, yalvarırım
Birlikte yaşamanın getirdiği etkinlikleri ve genetik değişmeleri bir yana bırakacak olursak, bilincimizi giderek damarlarımızda dolaşan kanın rengine ve gözyaşlarımızın tuzuna bulaştırdık, bu da yetmiyormuş gibi, gözlerimizi içimize dönük birer aynaya dönüştürdük, sonuçta gözlerimiz, ağzımızla yadsımaya çalıştığımız şeyleri çoğu zaman hiç sakınmadan gözler önüne serer hale geldi.
Sonuçta, kör bir adama önce yardım edip sonra arabasını çalmak ile şımarık bir ihtiyarla ilgilenirken, lafı ağzının içinde geveleyip onun mirasına göz dikmek arasında çok da büyük bir fark yoktur.
Kör adam o gece, düşünde kör olduğunu gördü.
687 syf.
·
Puan vermedi
·
5 günde okudu
Biliyor musun, o sıralar durmadan kendime şunu sorardım: Neden böyle aptalım ben? Madem başkaları aptal ve ben onların aptal olduklarını kesin olarak biliyorum, öyleyse neden onlardan daha akıllı olmak istemiyorum?
— Ben senin önünde değil, insanlığın çektiği acıların önünde eğildim, dedi.
— Önemli olduğunu ben de biliyorum, ama sen bana söyle bakalım: Kırk yaşında bir herif on yaşında bir kızı kirletirse, bu işi çevrenin zoruyla mı yapmış olur?
Porfiri büyük bir ciddiyetle:
— Evet, –dedi,– hem de tam anlamıyla çevrenin zoruyla yapmış olur. Kıza karşı işlenen bu suç, çok, ama çok büyük ölçüde “çevre”yle ilişkilidir.
İçinde, bastıramadığı bir öfke dalgası kabarıyordu. “Şimdi kızgınlıkla yanlış bir şey söyleyeceğim.” diye düşündü.
— Kapıyı kilitlemiyor musun? –diye sordu.
— Hiçbir zaman kilitlemedim ki! Sözde iki yıldır kilit alacağım… –Gülümseyerek Sonya’ya baktı.– Kilitleyecek hiçbir şeyi olmayan insanlar mutludurlar herhalde, öyle değil mi?
Ağlaya sızlaya da olsa alışmışlar. İnsanoğlu denen aşağılık yaratığın alışamayacağı hiçbir şey yok galiba!..