Derinlerde, katlanılamaz bir boşluk ile boğuşurken, gecenin en karanlık anında, ormanların en dipsiz köşesinde, herhangi bir insanın bırak gitmiş olmasını yakınından bile geçmediği o yerdeki sessizliğin hasretini çekiyorum. Madem yalnızım, ne gerek var bu anlamsız gürültüye?