Çocuğunu "Beni üzüyorsun" diye suçlayan birçok anne baba bunun yanlış bir tutum olduğunu bilmez. Hatta bunun işe yaradığını bile düşünür. Böylece çocuğunun kendisini daha çok dinlediğine inanır. Ancak bu kötü hissin adının suçluluk duygusu olduğunu ve çocuğunun ben algısını değiştirdiğini farketmez. Üç yaşında annesini üzmenin sorumluluğunu yüklenmiş bir çocuğun, otuzlu yaşlara geldiğinde kalbindeki ağrının sebebini farketmesi artık oldukça zordur. Kalbinde huzursuzluktan başka bir duygu tatmamış bir kişinin, bu duyguyu tanıyıp bırakması oldukça zordur.