“Selma bahçe kapısından girdi. Ama yukarıdan çıkarken ayaklarını sürüklüyor.Ne yapmalı? Beni bu endişeli şeyi yapmamaya mahkum olan ıstırabımı Selma duyuyor mu? Sabaha kadar, evet, sabaha kadar bağlanmış bir canavar gibi dövündükten sonra sabaha kadar şu kalbimin zehrini alıcı birkaç yaşla uyumuşum...”