Dante
@Pelerinlikeltos
Nah ist nur Inneres; alles andere fern
Av.
Ankara Hukuk
Ankara/Diyarbakır
18 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bir kitap okudu
144 syf.
8/10 puan verdi
Dante tekrar paylaştı.
Fakat, Allah kahretsin, insan anlatmak istiyor albayım; böyle budalaca bir özleme kapılıyor. Bir yandan da hiç konuşmak istemiyor. Tıpkı oyunlardaki gibi çelişik duyguların altında eziliyor. Fakat benim de sevmeye hakkım yok mu albayım? Yok. Peki albayım. Ben de susarım o zaman. Gecekondumda oturur, anlaşılmayı beklerim. Fakat albayım, adresimi bilmeden beni nasıl bulup anlayacaklar? Sorarım size: Nasıl? Kim bilecek benim insanlardan kaçtığımı? Ben ölmek istiyorum sayın albayım, ölmek. Bir yandan da göz ucuyla ölümümün nasıl karşılanacağını seyretmek istiyorum. Tehlikeli oyunlar oynamak istiyor insan; bir yandan da kılına zarar gelsin istemiyor. Küçük oyunlar istemiyorum albayım.”
“Bir zamanlar bayağı hırslıydım aslında. Biraz da kör olmalıymışım Belki de o zaman bu kadar yenik hissetmezdim.” Ona baktım. “Yalnızca benden kaynaklanmıyor. Zamanımızın da etkisi var. Bizim neslin tamamı böyle. Hepimiz aynı şeyi hissediyoruz.”
Okur Takip Önerileri
“Yine gece çökmüştü. Güneyde savaş sürüyordu, ama bizim bölge sakindi. Mücadele bitmişti. Zayiatımız aşağı yukarı on üç bin ölüydü. On üç bin zihin, anı, sevgi, duygu, dünya ve evren –ne de olsa insan zihni evrenin kendisinden çok daha fazla evrendir–ve hepsi de topu topu birkaç yüz metrelik çamur parçası için.”
Adada insanı sık sık geçmişe götüren bir şey vardı. Öyle çok alan, öyle çok sessizlik vardı ve öyle az insanla görüşülüyordu ki, insan şimdiyi kolayca gözden çıkarıyordu ve işte o zaman geçmiş on kat daha yakın görünüyordu göze.
“İlk ay boyunca onu düşünerek çektiğim o fiziksel ağrı geçmeye başlamıştı; hâlâ zaman zaman onu çok istediğimi hissettiğim ve onu yatağımda, yanı başımda bulmak için her şeyi feda edebileceğim anlar oluyordu. Ama bunlar aşk acısı filan değil, cinsel yoksunluk anlarıydı. Hatta bir gün şöyle düşündüm: eğer ben bu adada olmasaydım bu kızı çoktan bırakmıştım.”
“Genellikle sırf sıkıntıdan yürüyüşe çıkardım, ama her defasında yeni yalnızlıklar, yeni yerler keşfederdim. Gelgelelim bu kusursuz doğal dünya sonunda ürkütücü olmaya başlamıştı. Burada bana yer yoktu, onu kullanamazdım, onun için yaratılmamıştım sanki. Ben bir şehirliydim; köklerim de yoktu. Yaşımı inkâr ediyordum belki, ne var ki daha yaşlı bir konuma da geçemiyordum bir türlü. Böylece sonunda kendimi Skiron gibi ortada buldum.”
Yalnızca var olmayı unuttuğum zaman mutluyum.
“Artık yaşamak istemiyorum. Hayatımın çoğunu yaşamak istemeyerek geçirdim. Mutlu olduğum tek yer, bize bir şeylerin öğretildiği ve kafamı başka şeylere vermem gereken burası ya da kitap okurken veya sinemadayken. Ya da yatakta. Yalnızca var olmayı unuttuğum zaman mutluyum. Sadece gözlerim, kulaklarım ya da tenim var olduğunda, iki ya da üç yıl boyunca mutlu olduğumu hatırlamıyorum. Kürtajdan beri. Tüm bildiğim kendimi bazen mutluymuşum gibi görünmeye zorlamak, böylece, gözüm aynada yüzüme ilişecek filan olursa kendimi bir an için gerçekten mutlu olduğuma inandırabilirim belki.”
Alıntı Şuradan
Büyücü
John Fowles
Bu malzeme telif hakkı ile korunuyor olabilir.
Sayfa 36Kitabı okuyor
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
481 syf.
7/10 puan verdi
Seni kıran günler, seni geliştiren günlerdir.
Yaşadım, Tanrım,
Yarım ve uluorta
1994 ELİYLE,
SAMANYOLU'NA
Yaşadım, Tanrım,
Yarım ve uluorta,
Bir dahaki hayatta,
Varsa öyle bir hayat,
Şiir yazar mıydım,
Bilmiyorum.
Ama kadınlar, Tanrım,
Öyle sevdim ki onları,
Gelecek sefer
Dünyaya
Kadın olarak gelirsem,
Eşcinsel olurum.
Cemal SÜREYA
