Sevdiğin insanın ölümünü onu bir daha göremeyeceğini şu can alıcı cümlelerle anlatıyor Sabahattin Ali:
"İnsan oturduğu odanın duvarlarından biri yok oluvermiş gibi bir noksanlık, bir çıplaklık duyuyor, bir gün evveline kadar kolumuz, bacağımız gibi pek tabii surette mevcut olan bir şeyin birdenbire hiç olmasına inanmak istemiyordu."