Günler bir türlü denkleştiremediğimiz cümleler gibi öylece geçip gidiyor. İnsan, belli ki hep yarım kalacak olan bir şarkı, kapanamayacak olan bir hesap! içimiz, durmadan ürkütülen bir kuş gibi, ne konacak bir yer bulabiliyor, ne uçup arkasına bakmadan gidebiliyor..
"Yol güzelse yürüyorum işte biraz, çay sıcaksa içiyorum, kitap sararsa saatlerce okuyorum, ne herkese kapalıyım, ne yalnızlığa küsüm hatta biraz benimsemiş ve dahi içselleştirmiş bile olabilirim, ufak şeylerden mutluluk çıkarabilen minimalist yanıma sarılıp yaşamaya çalışıyorum.
Sonra yavaş yavaş mantığım değişti. Hatta dünyaya bakışım,eşyayı görüşüm, insanları anlayışım değişti. Vakıa bunlar bir günde olmadı. Hatta çok güçlükle ve adım adım oldu. Hatta çok defa bana rağmen oldu. Fakat oldu...