"Benim burada ne işim var?" Diye düşündüğünüz oldu mu hiç? Bir labirentin içindeymişsiniz ve kaybolduğunuzdan eminmişsiniz de, her bir dönemeci kendiniz yarattığınız için bu tamamıyla sizin suçunuzmuş gibi hisstettiğiniz? Üstelik dışarı çıkmanızı sağlayacak birçok yol olduğunu da biliyorsunuz çünkü labirentten çıkmış, dışarıda gülüşüp oynayan insanların seslerini duyuyorsunuz. Çalı çitlerin arasından arada bir görüyorsunuz onları. Yaprakların arasından gelip geçen şekiller halinde. Öyle mutlu görünüyorlar ki onlara değil, bu işi onlar gibi yapamadığınız için kendinize kızgınsınız. Oldu mu hiç? Yoksa bu labirentte kalan bir tek ben miyim?
"Geç fark ettim yaşadıklarımın taciz olduğunu. İğrendim kendimden. Bütün uzuvlarımdan nefret ettim. Parçlanmak, yok edilmek... Dokundukları bütün uzuvlarınım işkencelerle alınmasını istedim benden. Yıkamakla geçmiyor bazı şeyler, kezzap dökmek gerek. "
Bir Çocuktan Notalar
Ve ben yine kendimle kalırım.
Yine kendime kalırım.
Gözyaşlarımı silen olmaz,
Öylece kurur yanaklarımda
Hayal kırıklıklarım.
Sarılır dizlerime,
Yeni sözler veririm kendime.
Tutamayacağımı bile bile...