Ey çılgın bülbül!
Durma, acını anlat gönlünün sahibine Anlat ki uyansın gaflet uykusundan
Derdini dinlemek üzere açsın gözlerini
Seher çağı feryadını kesme
Öyle mustarip bir çığlik at ki sırdaşın uyansın
O nazenin sesinle
Çınlasın gül bahçesi
Kızıl bir gonca olan yüreğin uyansın
Şafağın ışık kaynağı olan dolunay yüzlü meleğin
Acını duysun
Dayan, sık dişini dertli gönül
Zalim sevgilin sabrınla uyansın