Sanki pranga mahkûmu sıfatı, bir rütbe, hem de onurlu bir rütbe oluyordu. En ufak bir utanç ve pişmanlık alameti yoktu! Bununla beraber, dıştan bakılınca bir çeşit boyun eğişleri, kendilerine özgü, hani nasıl denir, resmi, sakin bir düşünüş tarzları vardı: "Biz mahvolmuş insanlarız." derlerdi.