Momo; dünyanın bugünkü durumunu anlatıyor aslında. O kadar kötüleşmiş değiliz diye düşünüyorum fakat, bir düşününce bu kadar teknolojik kolaylıkların olduğu yaşamımız da çoğu zaman kendimize bile ayıracak vaktimizin olmadığını hatırlıyorum. Bazen bir arkadaşımızın ya da ailemiz den birisinin bile hatırını sormaya dünya telaşı dediğimiz o bahanelerimizden dolayı vaktimiz olmadığını da görüyorum. Ve ilk başta kendimize bile ayıramadığımız zamanımızı ne kadar boş işlerle geçirdiğimizi üzülerek fark ediyorum. Momo kitabı işte bunları masum olan çocuklarımızın gözünden anlatıyor. Ayrıca en çok çocukken kurduğumuz daha sonra etrafımızdakilerin ve özellikle büyüklerimizin bize saçma demesiyle vazgeçtiğiniz hayallerimizin, aslında hep var olmasının gerektiğini de hatırlamış bulunuyorum. Hayallerimiz olmasa bizi geleceğe kim bağlayabilir ki? Hayal et ve hayallerinden hiç vazgeçme...
