Zihnimizi o kadar dünyalık ile doldurmuşuz ki asıl yorulmanın gönlümüz olduğunu idrak edemiyoruz. Kendimizi kandırıyoruz olan bedenime oldu ruhuma olmadı diyoruz ve yanılıyoruz. Önümüzde olan soykırım gözlerimizde alışkanlık yapabilir ama gönlümüze asla yapmamalı. Son kaleyi kaybetmemeliyiz.
İhlâsımızı korumalıyız. Bu dergi bir sıfırlanma bir yeniden niyeti tazelemeye vesile oluyor.
Allah razı olsun her bir yazarımızdan.