Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Yunus KAYA
Yunus KAYA
@Ryugu
Öğretmen
Yüksek lisans
Ankara
49 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Öncelikle benim ilk senaryo okumam. Bu sebeple yazdıklarım sadece kitabın bana hissettirdikleri ile ilgili olacak.
Ben zaten filmini de çok sevdiğim Arog'un senaryosunu şans eseri görünce okumaya karar verdim ve gerçekten çok sevdim. Her ne kadar olacak olayları, esprileri bilsem de büyük keyifle bu kitabı okudum. Bazı yerlerin filmin senaryosunda farklı kullanılmasına şahitlik etmek, bu kısımları tekrar gözünün önüne getirmek benim için en keyifli yerlerdi. Bilemiyorum filmi çok sevdiğimden mi yoksa senaryo okumanın ayrı bir büyüsü olduğundan mıdır son zamanlarda en çok keyif aldığım okuma deneyimini yaşattı bu kitap bana. Cem Yılmaz'ın mizahını hep seven birisi olarak bunun senaryo halini izlemekte, okumakta gerçekten büyük keyif. Bu sebeple herkese tavsiye edebileceğim okuma hazzını size yaşatan bir eser.
Sadettin Ökten hocanın kaleminden sanata, insana ve bu iki unsurun birbiriyle olan ilişkisine dair iç açıcı bir eser.
Kitabın içerisinde sanat denilince aklına yalnızca ülke sınırlarının dışında üretilen eserler gelen kendi toplumuna yabancı insanlara kendi sanatının var olduğunu göstermesi ve bu müktesebatın genişliğine dair örneklerin olması takdire şayan. Batıda üretilen eserlere de yer verip hatta bunu kendi yaşıtı birisi üzerinden göstermesi hem bizlerin sanata ve kendi kültürümüze yabancılığımızı göstermesi kitabın değerini artırıyor. Batıyla doğu arasında sıkışmış bir toplum olan bizim illa birini seçip diğerini yadsımak zorunda olmadığımızı iki kültürü kucaklayıp güzellikleri sahiplenmek gerektiği fikri bu kitabı okurken benim zihnimde beliren en önemli düşünce oldu. Hep seçim yapmak zorunda bırakılıp en kötü seçimleri tercih etmekte maharetli olan bizler için belki de bir ihtimalin daha olduğunu farketmek güzelin, sanatın doğu veya batı ayrımında bulunmadığını görmek belki de çıkaracağımız en önemli derstir. Kendi adıma bu gerçekleri sanatta da görebilmek yapacağımız hala çok iş olduğunu ve artık anlamsız ayrımlardan kurtulmak için daha çok çaba harcamam gerektiğini gösterdi.
Kısacası bazı kitapları okurken içindeki düşüncelerle kavga edilir bazı kitaplardaysa bu durum tam tersidir, bu kitapta olduğu gibi. Kitabı okurken bir büyüğümden nasihat dinler gibi okudum. Sadettin hocanın fikir ve düşünce dünyasından da bir parça alabildiysem ne mutlu bana.
Çevirinin bu kadar kötü olması kitabı okumayı her ne kadar zorlaştırsada ilk kitaptan gelen güzel bir anlatım var. Her ne kadar gizem faktörü ilk kitap kadar belirleyici olmasa da ben hikayenin gidişatını beğendim. İlginç fikirler ve çözüme kavuşan problemler var. Çeviri gerçekten bu noktaları baltalıyor. O yüzden okunması zor bir kitap haline geliyor.
Kitap birçok noktayı açıklamaya çalışırken hikaye anlatımı noktasında ilk kitaptaki akıcılığını kaybetmiş. Kitabın içerisinde geçen uzun zamanı ve bu zamanda gerçekleşen olayları aktarmak kitabın ritmini de bozuyor ve çok fazla merak ögesi de içermiyor. Anlayacağınız ilk kitapta mükemmele yakın yapılan işler bu kitap ortalama olarak yapılınca ister istemez kendi değerini düşürüyor.
Çevirinin kötü olduğunu söylemiş miydim? Tekrar söylüyorum harf hatalarından, anlamı yitirmiş cümlelere, birçok anlatım bozukluğuna ve kötü çeviriye dair her ne gördüyseniz unutun. Bu çeviri size bambaşka bir seviyenin de olduğunu gösteriyor.
Okur Takip Önerileri
Her şeyin ve herkesin aynı göründüğü bu çağda, çeşitliliğe ve farklılığa özlem giderek artıyor. Etrafında çeşitlilik göremeyen bu çağın betonlaşmış insanı ise yaptığı hadsizlikleri farklılık olarak görüyor. Böyle zıtlıkların arasına sıkışmış bir avuç insan ise kendini fildişi kulesine kapatmış. Anlayacağınız herkes kendi yankı odasında aynı
Kitabımız günümüz problemlerini dinler açısından ele alıp bu problemlere konunun uzmanları tarafından verilen cevapları bize sunuyor. Bu açıdan en azından benim bildiğim kadarıyla az sayıda kaynaktan bir tanesi. Yanlış anlaşılmaya mahal vermemek için belirtmem gerekir ki kitapta tek bir konu ve bu konuya dair sorular yok. Soru yelpazesi çok geniş
İncelemeye bir alıntıyla başlamak istiyorum.
" Ölmek nasıl bir ansa yaşamak da bir an. Gözlerini kapar ve bütün gereksiz korkularının çözülüp gitmesine izin verirsin. Sonra korkudan muaf olan bu yeni varoluş halinde kendine sorarsın: Ben kimim? Şüpheler olmadan yaşayabilseydim neler yapardım? Haksızlığa uğrama korkusu olmadan
Sahip olmak ya da olmak günümüz insanının sahip olabileceği 2 oluş hali. Yaşadığımız çağın insanına baktığımızda bitmek bilmeyen isteğiyle sahip oldukça daha fazlasını isteyen sonsuz istek ve arzusuna sahip olsa da sonlu dünyada yaşayan, kendini mahvetmenin eşiğinde duran aciz bir varlık. Her geçen gün daha çok şeye sahip olduğu için kendinin bile farkına varamayan, kendi zincirini seçebildiği için kendini özgür sanan ve sadece tüketerek mutluluk serabını uzatmaya çalışan varlıklar haline geldik. Aslında kitabın konusu da tam olarak bizim şu an olduğumuz şeye dönüşmememiz için bir rehber niteliğinde öğretilere yer vermesi. Her zaman kendi içimde bir şeyleri kaçırdığıma dair bir his vardı, sanki bu kitapta o hislerin neler olduğu ve neden bu kadar şeye sahip olup bu kadar mutsuz olduğumu anlıyorum. Kendimize dair sorgulamaları sıklıkla yapmamız gereken sadece okuyup geçebileceğiniz ya da kitabımızın diliyle söylersek sahip olamayacağınız bir kitap değil bu. Olmak ideasına yaklaşma rehberi, içsel keşif atlası oldu benim için. Umarım olabilirim, umarım pazar karakterlerinden sıyrılıp gerçek kimliğimi bulabilirim.
Kitabımız, Dan Draper'ın Mad Man'de yer verdiği şu sözlerle başlıyor. "Kusurluyuz çünkü hep daha fazlasını istiyoruz. Mahvolduk çünkü bunları elde ediyoruz ve halihazırda sahip olduklarımızı istiyoruz. " Bağımlılığın anlatıldığı bir kitaba yapılabilecek en iyi başlangıcı yapmış, bu cümleyle. Hali hazırda uyuşturucu maddelerle
İnsanlara hayır diyemeyen Yozo'nun karakterinde bütün iyi ve güzel duyguların nasıl sömürüldüğü çok güzel ve bir o kadar da trajik olarak anlatılmış. Bazen Yozo'ya kızıp bu kadar da olmaz derken bazen de onu bu hale getiren toplumla hiçbir türlü hesaplaşamamasına üzülüyorsunuz. İnsanların caniliğinin farkına çok küçük yaşından itibaren varmış ve türlü yollarla o canilikten saklanmaya çalışmış bir karakter. Haliyle insanların bu caniliğinden kaçışı onların söylediklerini yapmakta bulmuş ve bir süre sonra bütün kötü alışkanlıklarla ölümün kıyısına kadar birkaç kez gidip gelmiştir. Dostluğun, ailenin ne olduğu konusunda yaşanan kötü tecrübeler ve korkularla şekillenen bir hayat. Bir yandan da kendisine el uzatan insanlar,(İlginçtir ki hemen hepsi kadınlardan oluşur.) Bu ikilemlerin arasında kimseye güvenmeyen ve kimseye içini açamayan Yozo karakteri ve intihar girişimleriyle şekillenen hayat. Karanlık ve bir o kadar da insana dair bir roman
Atilla İlhan, büyük şair, düşünür ve bir o kadar da tarihine hakim bir münevver olduğunu bu kitapla öğrendim. Büyük şairlerin kitaplarını okumak her zaman bana ayrı bir keyif verir, üslubundan mıdır bilemiyorum ama bu kadar hassas bir konuyu bu incelikten ve dobralıkta yazabilecek birkaç yazardan biri Atilla İlhan. Tamda böyle bir kitap yazmış. Lafını esirgemeden düşüncelerini ve ortalıkta dolaşan yanlış bilgileri bir bir çürütmüş. Bunu yaparken de çok çeşitli kaynaklardan yararlanıp bunların neredeyse itiraz kabul etmeyecek kesinlikte önümüze sunmuş.
Açıkçası üslup olarak ağır bir kitap beklerken tam tersine sohbet havasında yazılmış. Fakat mümkün mertebe ipe sapa gelmeyen bütün iddialar kanıtlarla çürütülmüş. Bunu nasıl başarıyor yazar derseniz bir fikrim yok ama tarihi gerçekleri bu güzellikte sunabilen ender bir eser.
Atatürkçülüğün ne olduğunu ve gelinen noktada ne kadar yıpratıldığını bir kez daha üzüntüyle farkedeceksiniz. Kitabı bu minvalde okurken içimden hep acaba bu dönemde yazılsaydı bu eser gerçeklerden bu kadar sapmış kendi tarihine düşman insanlara ne anlatırdı acaba diye düşünmeden edemedim.
Atatürk ülkemizin bağrından çıkan çok büyük bir değer ama biz ne kadar bu değeri anlayabildik? Atatürkçülük diye bize satılmaya çalışılan bu ideolojik saçmalıklar niye günümüzde bu kadar arttı? Neden insanlar bu büyük liderin sadece işine gelen fikrini alıp diğer düşüncelerini saklamaya çalışıyor ? Bu sorularla kitabı bitiriyorum. Bu kitabı herkes okumalı ve geldiğimiz iç karartıcı noktaya bir daha tanık olmalı. Tanık olmalı ki bu büyük münevveri hakkıyla anlayabilelim.
Sonsuz seçeneklerin olduğu ve birini seçip bu sonsuzdan vazgeçmemiz gereken şeydir, yaşam ama işte bu seçemediğimiz sonsuz hep döner durur zihnimizde. Sonsuz olasılık ve Sonsuz seçim Sonsuz pişmanlığı da beraberinde getirir. Ta ki seçim yapmaya mecali kalmayana kadar. Aslında kitabımız tam olarak bunu anlatıyor. Kendine has bir üslubu var ve kitabın yorumlarında da sıkça görebileceğiniz gibi sıcacık bir anlatımla birlikte incelikli bir dil kullanımı kitabı okurken ayrı bir tat almanızı sağlıyor. Kitabın içeriğine dönersek mükemmel hayat için çabalarız ama onu bu yaşadığımız hayatın içinde aramak belki de en son aklımıza gelen şeydir. Mükemmel sandığımız hayatlar aslında içine göremediğimiz için öyle gözükür. Ne zaman bu hayatın içine gireriz o mükemmellik perdesi kalkar ve gerçeklerle yüzleşiriz. Anlamak istemesek de hayat acı ve tatlı anlarla bütünleşik, birini diğerinden ayıramayız ama bunlarla beraber yaşamayı öğrenebiliriz. Belki de pişmanlıklara, olasılıklara odaklanmak yerine hayatımızda şükredecek şeyler ararsak yaşadığımız hayat o kadar zor olmaktan çıkar. Kitapta da geçtiği gibi hapis bakış açından kaynaklanır ve dünyayı Yalnızca görmek istediğin gibi görürsün. Bu gerçeği anladığımızda imkansız olarak görünen hayatlar ihtimal haline geliyor ve bunun tek yolu bu hayatı yaşamaya devam etmekten geçiyor.
Kitap üzerine aslında çok düşünmediğimiz konulardan biri olun oyunun insan ilişkilerine ya da kitap adında olduğu gibi oyunun toplumsal işlevinin üzerinde duran bir kitap. İnsanın oyunla daha çok özdeşleştiğini o yüzden homo sapiens yerine homo ludensi tercih ediyor yazar ve bunun altyapısını da kitap içerisinde temellendiriyor. Oyuna hiç bakmadığımız açılardan bakmamızı ve onun aslında toplum hayatına ne kadar etki ettiğini hayretle görebileceğimiz bir kitap. Örneğin ben oyunu kültür yaratıcı bir faaliyet olarak hiç görmemiştim fakat bu kitabı okuduktan sonra gerçekten de kültür ögelerinde ne kadar fazla oyuna yer verildiğini daha net görebiliyorum. Kitap bu önemli noktalara parmak basmasının yanında dili ağır ve akademik. Burada çevirmen Mehmet Ali hocamız da gerçekten çok güzel bir iş çıkarmış ve mümkün mertebe kitabın aslında yazarın tercihine saygı duyup kelimeleri açıklama gayretine girmeyip sunuşta bu konuya şu şekilde değiniyor; giderek kıtlaşan ve tembelleşen Türk okuru yayıncıyı, yayıncı da çevirmeni bu yönde zorlandığını ve çeviri kitapların mini bir sözlük olmaması gerektiğini belirtiyor. Galiba bu sözün üzerine de söylenecek fazla bir şey yok.
Kitabı bitirdiğimde aklımda şu soru belirdi. Bu kitap bana ne öğretti? Durup düşündüm, aslında kitap bilmediğim veya duymadığım hiçbir şey söylemiyor. Pek tabii ki kitabın içerisindeki hikayeleri ilk kez duyuyorum ama ana metinleri hep bildiğimiz şeyler. Sonrasında o zaman ben bu kitabı neden ağzım kulaklarımda (hele de böyle zor bir zamanın içinde) okuyup bir çırpıda bitirdim, diye düşündüm ve şunu anladım ki evet arkadaşlar bu kitap size yeni ufuklar göstermeyecek. Her ne kadar olayları çeşitli ve yeni pencerelerden okusanız da alttaki mesajı bildiğiniz halde beğeneceğiniz bir kitap bu. Bunu ben çok sevdiğiniz bir büyüğümüzden nasihat dinlemeye benzetiyorum. O nasihatin amacını bilirsiniz ama o kişiden dinlemek sizi ayrıca mutlu eder ya tam olarak bu durumu kitabı okurken yaşadım. Kaybolan değerlere ah vah ederken bir yandan da umutla doldu içim kitabın sayfaları arasında. Bilmiyorum nasıl yapıyor yazarımız bunu ama gönlümüze dokunmayı başarıyor ve sonrası da akıp gidiyor, bir bakmışsınız kitap bitmiş. Yüzünüzde bir burukluk ama arkasında bir umutla buluyorsunuz kendinizi. Diyeceğim o ki bu kitabı okuyalım, bu masumiyeti tekrar yakalayabilelim ve lütfen artık bir şeyler yapmak için çırpınan bu güzide insanları aşağıya çekmekten vazgeçelim, olur mu?
Şu Hortumlu Dünyada Fil Yalnız Bir Hayvandır 2Ahmet Şerif İzgören · Elma Yayınevi · 20202,977 okunma
İnancın en güzel tarihi, hristiyanlık ve yahudilik dinleriyle ilgili soru cevap şeklinde yazılmış bir kitap. Gördüğüm kadarıyla dinlerin genel tarihinden bahsedildiğini sanan ve bu yüzden puan kıran arkadaşlar olmuş. Bu kitabı okumak istiyorsanız bu durumu aklınızda tutun derim.
Kitabımıza gelirsek ben gerçekten çok önemli bilgiler edindim. Hem yahudilikle ilgili hem de hristiyanlıkla ilgili. Kitabı okurken bu dinlere hep kendi penceremden baktığımı farkettim, dışarıdan daha doğrusu o dinlerin içinden bir gözle bakmanın nasıl bir şey olduğunu ve bunu benim çok az yaptığımı farkına vardım. Kur'an'da bu dinler için geçen kitap ehli hitabının ne kadar doğru olduğunu görmüş oldum. Her ne kadar kendileri farklı düşünsede. Röportaj tarzı soru cevap kitaplarını hep sevmişimdir. Belki de ondandır ama ben bu kitabı çok severek okudum, içeriğinin bilincinde olarak okunduğunda faydalı bir kitap olacağı kanaatindeyim.
Bu kitabı sindirerek okumaya çalıştım, çünkü bu kitapta bir fikir işçisinin ufkunun ne kadar geniş olabileceğini gördüm. Bazı kitaplar vardır, hem sizinle kavga eder hem de size inanılmaz bir zevk verir. Bu kitap kesinlikle öyle. Hiçbir görüşe tam yerleşmeyen bu yüzden olabildiğince objektif ve direkt yorumları olan, lafını esirgemeyen biri üstad, kitabı okurken bunu farkediyorsunuz.
Kendisinin de çok iyi bildiği gibi böyle bir dehanın kaderi yalnızlık ve acı. Kendisi de kaçamıyor bu sondan. Fildişi bir kulede olduğunu orada yazılarını ve çok sevdiği kitaplarıyla bir arada olduğunu söyler, doğrudur da ama bir o kadar da hayatın içinden yazmış üstad. Sanki hayatın iğreti duran her alanına değinmiş ve hepsi bir işçinin elleriyle tuğla tuğla ördüğü bir bina gibi yekpare.
Bu ülkeye ve hatta kendisi gibi dehalara yer verdiği ve bu düşünceleri böyle bir kalıpta sunduğu için üstada birkez daha saygı duydum. Bu eseri hakkınca anlayabilmişimdir umarım
Yanlış hatırlamıyorsam Senai Demirci bir konuşmasında söyle bir şey söylemişti;" Hiç kimse sınanmadığı günahın masumu değildir " hikaye tam olarak bu sözü anlatıyor diyebilirim. Kendimizi hep başkalarını kınarken ve kendi değerimizi yüceltirken buluruz ama gerçekler hiç de öyle olmaz. Bir gün kınadığımız şeyi yaşarız ve kendimizin mükemmel olmadığı gerçeğiyle karşılaşırız. Ondan sonra belki de etrafımızdaki dev aynaları normal aynalara dönüşür ve sadece kusurlarımızı görmeye başlarız. Bu yüzden başkalarını suçlarken birkaç kez düşünmek gerekir. Kitabın bana düşündürdükleri bunlar oldu. Kesinlikle tavsiye ederim.
Bu kitap klasik bir eser okumaya başlayınca neden bu seviyeye ulaştığını anlıyorsunuz. İyi yazarlar için bir kriter varsa bu dünyayı farklı görebilenler ve bunu gösterebilenlerdir, derdim. Kendisi pilot olan yazarın uçmayı bu kadar sevmesi ve sevdirmesi o yüzden daha anlamlı gelmeye başlıyor ama asıl önemli nokta toplumun her farklı üyesini nasıl aynılaştırdığını ve bunu delebilecek az sayıdaki kişinin çabalarının nasıl boşa çıkarıldığını çok güzel anlatmış. Iyiki 4. bölümü silmemiş bence kitap o son bölümle tamamlanmış oldu. Ben çok severek okudum, umarım siz de o şekilde okursunuz
Stephen King, sevilen ve önemli eserlere imza atmış bir yazar. Kendi yazarlık sürecinden de bahsettiği benim okumaktan keyif aldığım bir kitap oldu. Çünkü artık ben de tüketici olmaktan çok bir şeyler üretmek istiyorum ve belki de bu konuda söz söyleyebilecek nadir kişilerden birinin kitabıyla başlangıcı yapmayı düşünüyorum. Sonuç ne olur bilemem ama denemekten kimseye zarar gelmez. O yüzden sizlerin içinde de çıkmayı bekleyen hikayeler varsa göz atın derim.
Polisiye türü romanlara yabancıyımdır o yüzden romanın içeriğini değerlendirmede yeterli olacağımı düşünmüyorum ama ben bu kitabı kurgu olarak beğendim fakat beni rahatsız eden nokta son zamanlarda sıkça rastladığım Türk demeyip Türkiye kökenli deme huyu. Yahu Rus edebiyatı diyip Fransız edebiyatı diyip Türk edebiyatı neden demiyorsunuz? Gerçekten son zamanlarda beni çok rahatsız ediyor bu durum. Burada kastettiğim şey kafatası milliyetçiliği değil kesinlikle çünkü Atatürk'ün yaptığı Türk tanımını bilenler ne demek istediğimi anlayacaktır
Kitabı elime alıp okumaya başladıktan sonra hep okuduğum en ilginç kitap olduğunu düşündüm. Açıkçası hala öyle düşünüyorum. Bu durum aslında kitabı ilk başta anlayamama da yol açıyordu ama bir yandan da neler olacak neden hikaye bu şekilde anlatılmış bu açmazlara cevap bulabilir miyim sorusunu da beraberinde getiriyordu. Anlayacağınız kitabı her an yarım bırakmakla bir anda hepsini okumak arasında gidip geldim. İyi ki yarım bırakmamışım yoksa aslında bu ilginç kitap ağzımda hep acı bir tad olarak kalırdı. Kitabı okuyacak arkadaşlar da bence bu duruma dikkat etmeli ve o şekilde kitabı okumalı. Evet kitaptaki olaylar çok geç çözülüyor ama hepsi çözülüyor. Sabredip okursanız sizi hikaye olarak çok uçuk kaçık olmasa da anlatım olarak bir o kadar uçuk kaçık bir anlatım bekliyor. Ayrıca hiç beklemediğiniz zamanlarda gelen muazzam sözler de cabası. Kısacası kitabın kendisi çok ilginç ve okuması zor ama bir o kadar da keyifli. Sabırlı okuyuculara tavsiye ederim. "Ne yazık ki dünyanın dönüşündeki intizam, zamanın akışında yok." Kitapta en beğendiğim söz oldu.
Bu hız çağında yürüme gibi olabildiğince basit ve sakinlik gerektiren eylemin filozofların ve günümüzün önemli isimlerinin hayatındaki yerini görmek, onların bu alelade eyleme verdikleri önemi okumak gerçekten beklediğimden daha ufuk açıcı oldu. Bu yüzdendir belki de kitabı hiç acele etmeden keyfini çıkararak okudum. Bu kitabı yürüyüşleri seven hatta kendi odalarını durmadan arşınlayan arkadaşların seveceğini düşünüyorum. Ayrıca filozofların hayatları hakkında kısa malumat da edinebilirsiniz. Lafı fazla uzatmamak adına bir arkadaşım kitabı görünce her ne kadar niye okuyorsun yürü o zaman dese de siz yine de kitabı okuduktan sonra yürüyün derim
Bu kitabı çok uzun zamandır okumaya çalışıyorum gerçekten çalıştım. Çünkü bu kitabı okumak için İngilizce gramere hakim olmak gerekiyor ve ben özellikle bu yüzden çok zorluk çektim. Bir ara okumayı bıraktım ama elimdeki kitabı yarım bırakma gibi bir adetim olmadığından kendimi zorlayarak bitirmeyi başardım. Ayrıca şunu da eklemeden geçemeyeceğim gerçekten çok kötü bir çeviri yapılmış, zaten grameri kavrayamayan benim gibi biri için de bu kitabı okumayı gerçekten zorlaştıran ayrı bir konu oldu. Kısaca alanında bu kadar önemli bir ismin bu nadide eserine bu kadar kötü bir çeviri ve kendi eksikliğimden kaynaklı verilmesi gereken değeri verememenin burukluğunu yaşıyorum. Kitabı hala okumak isteyen arkadaşlara nacizane İngilizce gramere de hakimseniz orijinalini okuyun derim.
Beyaz gemi, insanın saflığını ve tertemiz yüzünü temsil eden dedesiyle hayatın gerçeklerini tadan çocuğun hikayesi. Gerçekler o kadar güzel ifade edilmiş ki insan söyleyecek pek söz bulamıyor. Hayatın adaletsizliği ve hayallerin hayatın yansıması olduğunu bu yüzden onun da yaşadığın hayatla ilintili olduğunu düşündürdü bu kitap bana. Yani hayallerin bile adaletsiz olduğunu çünkü gördüğün dünya kadar hayal kurabildiğini farkediyorum. Bir yandan da hayallerin de o insanların yansıması olduğu gerçeğiyle karşılaşıyorum. Orozkul 'un hayali ile bizim çocuğun hayallerine bakmamız yeterli. Çocuktan bahsetmişken ben mi hatırlamıyorum emin değilim ama çocuğun adı kitapta geçmiyor diye biliyorum. Sanki tüm çocukları temsil ediyor gibi. O masumiyeti ve muazzam hayal gücünün sahiplerini tek başına bünyesine toplamış gibi.
Göğü delen adam, gerçekten de göğü deldik ve uzakları yakın etmeyi başardık. İnsanlık için büyük gelişmelerin yaşandığı çağlar. Özgürlüğümüzün en ileri seviyeye ulaştığı çağ ama bir o kadar da herkesin birbirine benzediği özgür olmak isterken kopyalar dışında özgün kişiliğin kendine yer bulamadığı bir çağ. 1920 yılında yazıldığı halde yaşanan saçmalıkların dışarıdan bir göz sayesinde önümüze koyulması hem çok önemli gerçekleri bir bir hatırlatıp hem de her ne kadar teknoloji ve gelişmişliğimizle övünsekte ne kadar geri kaldığımızı yüzümüze vuran bir kitap. Bilgeliğin ve hayatın ne olup ne olmadığını sorgulatacak bir kitap. Kitabı okurken aklımdan geçen şu oldu evet gerçekten büyük gelişmeler kaydettik fakat ne karşılığında? Ve son olarak gerçekten buna değer miydi?
Cehenneme övgü kitabını elime aldığımdan itibaren neyle karşılaşacağımı bilmiyordum sadece isminin orijinal ve farklı olması ilgimi çekmiş ve okumaya karar vermiştim. Özellikle bazı yerlerde fikirlerime taban tabana zıt olmasına rağmen kitabın içindeki yorumların derinliği ve benim bugüne kadar bunların aklımın ucundan bile geçmemiş olması beni çok zorladı. İnsan kendisin sığ düşüncelerinin farkına deryayı görmeden varamıyor galiba. Bu noktada kesinlikle şunu belirtmeliyim; düşünceleriniz, görüşünüz ne olursa olsun kesinlikle bu kitaptan faydalanmalısınız. Çok farklı bir pencereden bakıyor yazar ve size oranın manzarasını tatdırıyor. Her ne kadar kabullenmesi zor gerçekleri yüzümüze vursa da eşsiz bir derinlik var kitapta. Kesinlikle herkesin üzerine kafa yorması gereken bir kitap
Bu kitabı çok fazla tavsiye üzerine alıp okumaya başladım. Kitabı elime aldığımdan itibaren beni her an şaşırtmayı başardı. İlk başta elma yayinevinin kitap garantisi kısmına baktım ve olmaz herhalde diye düşünürken gerçekten bunu deneyenlerin olduğunu ve iadeyi kabul ettiklerini okudum. Bu bile kitaba olan ilgimi birkaç kat artırmaya başladı. Şerif Beyin önsüzde kitabı konuşma diliyle yazdığını okuyunca buna da pek ihtimal vermedim ama burada da beni şaşırtmayı başardı. Gerçekten sanki oturup Şerif Beyle sohbet ediyor gibi kitabı okuyup bitirdim. Bakmayın 2 günde okuduğuma ilk kez bir kitabı okumaya kıyamadım ki bitmesin diye. O yüzden benim için gerçekten yeri ayrı bir kitap olacak her zaman.
Şu Hortumlu Dünyada Fil Yalnız Bir HayvandırAhmet Şerif İzgören · Elma Yayınevi · 202223,8bin okunma
"İnsanoğlu göklerin kapılarını kendisine kapattı ve muazzam enerji ve hünerle kendini yeryüzüne hapsetmeye çalıştı. Şimdi yeryüzünün ancak bir geçiş mevkii olduğunu dolayısıyla göklere eritmeye reddetmenin cehenneme gönülsüz bir alçalma manasına geldiğini keşfediyor " Benim için kitabı özetleyen cümle budur. Okumaya başladığımda neyle karşılaşacağımdan emin değildim ama bu kitap unuttuğumuz değerleri tekrar hatırlamamız ve bu değerlerden vazgeçmenin sonuçları çok güzel bir şekilde özetliyor. Kitabın yormayan ve anlaşılır yapısı ile mükemmel çevirisi birleşince gerçekten okuması çok zevkli bir eser ortaya çıkmış
Hawking, gerçekten modern zamanların masal kahramanları gibi. Birkaç yıl ömür biçilen hayattan herkesin ağzını açık bırakan keşiflere imza atmasını başka türlü açıklayamıyorum. Böyle büyük bir zekanın bu kıymetli yorumlarını okumak ve üzerine kafa yormak gerçekten kitapların önemini bir kez daha anlamanızı sağlıyor ve gerçekliğin dünyasına bakmanız için size bir pencere sunuyor. Farklı düşündüğüm yerler olsada kesinlikle okunup üzerine bolca düşünmek gereken bir kitap.
"Kavrayışımıza ters düşen her şeyi paramparça etmek için gemilerin güvertelerinde yok edici güçlerle her yere gitmeli miyiz yani? " bence kitabın en vurucu cümlesi buydu. Gerçekten insan olarak doğaya verdiğimiz zararı ve bunun nedeninin genellikle kavrayışımıza ters düşmesi sebebiyle olduğu gerçeğini bir kez daha gördüm. Aklıma şu soru gelip duruyor; gerçekten değer mi? Bu sorunun cevabı var mıdır, bilemiyorum ama ben kitabı okurken etkisinden kurtulamadım.
Kitaptaki oluşturulan gelecek kurgusuna ve bütün bu kurguyu detaylandıran teknolojilerin bu kadar ayrıntılı ve özenli olması gerçekten ağzımı açık bırakan ve eş geçemeyeceğim bir nokta.
