İçimde kaleler inşa ettim kırılmamak adına
Harcına gözyaşı döktüm daha da sağlam olsun diye
Şimdi yarattığım zindanlarda ışıksızım
Kaçtım kendime saklandım her küstüğümde
Vazgeçtim aynalardan vakitsiz uykularda
İnsan kendine rağmen yaşamayı bilmeli bazen
Benmişim kendimden bir korkak yaratmışım
Kendimi korurken en çok ben ürkütmüşüm
Benmişim kendimi savunurken en çok hançerleyen
Bir meçhul olmuşum failim ben
Ama beni bana küstüren, beni bana kırdıran
Kalpsizin hiç suçu yok mu?
Kim demiş aşıklar hep mutlu olurlar diye
Hesapsız seveceksin, canın ağzına gelse de
Vururken yalnızlık yüzüne
Sen pay edersin gönlünü onlarca hüzüne
Olürüz diye mi üzülüyoruz ?
Ne ettik, ne gördük su fani dünyada
Kötülükten gayri?
Ölünce kirlerimizden temizlenir
Ölünce biz de iyi adam oluruz
Şöhretmiş, kadınmış, para hırsıymış
Hepsini unuturuz.
Ne hoş, ey güzel Tanrım, ne hoş
Magillerde sefer etmek!
Bir sahilden çözülüp gitmek
Düşünceler gibi başıboş.
Açsam rüzgara yelkenimi;
Dolaşsam ben de deniz
Ve bir sabah vakti, kimsesiz
Bir limanda bulsam kendimi.