Birini can kulağıyla dinlemeyeli çok uzun zaman olmuştu. İnsanlar konuştuğunda ta uzaklarda yaralı bir kırlangıç arkadaşlarının birçoğunun öldüğünü ve benim kalanlara yardım etmem gerektiğini bağırıp duruyordu. Sonra kanatlarından süzülen kana rağmen, kısa uçuşlarla gözden kayboluyordu. Ben nerede olduklarını soramıyordum bile.
Sayfa 65Kitabı okudu
Günün ilk ışıkları yüzüme çarptığında, bütün bir gece boyunca etrafa dağılmış bir kalbi toparlayacağımı düşünmeye başladım.
Sayfa 65Kitabı okudu
Ölüm adil bir yargılanmanın ilk duruşmasıdır. Ve sanıyorum annem adalete çokça ihtiyaç duyuyordu. Çünkü hayatı boyunca sorulmamış o kadar çok hesap vardı ki…
Sayfa 63Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Ameliyattan dört ay sonra bir ikindi vakti annem gitti.
Hem de o kadar acele çıkmıştı ki evden, hiçbir zaman yanından ayırmadığı kahverengi çantasını bile almamıştı. İçinde ev anahtarları, asık yüzlü bir fotoğrafının olduğu nüfus cüzdanı, ortadan çatlamış el aynası, babamın olduğu kısmı kesilmiş bir aile fotoğrafı ve kötü günler için gizlediği duaların olduğu kahverengi çantasını yanına almadan çıkıp gitmişti evden.
Sayfa 62Kitabı okudu
Bazen düşünüyorum da hayatım boyunca söylemeyip de vazgeçtiğim şeyleri söyleseydim ne değişirdi acaba? Hayatın akışında ne kadar farklılıklarla karşılaşırdım? Yoksa kader dediğimiz şey o anda yaptığımız anlık, küçük tercih midir?
Sayfa 62Kitabı okudu
Susuyorduk, arada iki üç kelime edip sessizliği bozuyorduk. Çünkü uzun konuşmaya başlarsak, cümlenin sonunu getiremeden ağlayacağımızı biliyorduk.
Sayfa 60Kitabı okudu
Hüzün ve acı bir annenin bakışlarına kadar indiyse onun kat kat fazlasını yaşıyor demektir. Çünkü bir annenin çocuklarına bakarken gizleyebileceği hüznün boyutu çok geniştir.
Sayfa 57Kitabı okudu
İnsan çokça hayat ve bir de ölümdür…
hayat hayat hayat hayat hayat hayat hayat hayat hayat hayat hayat hayat hayat ölüm hayat hayat hayat hayat hayat hayat hayat hayat hayat hayat hayat hayat hayat
Sayfa 55Kitabı okudu
Dünya üzerime yıkılıyordu ve yıkıntıların arasında kimsenin sesimi duymayacağını düşünüp, kaderimi sessizce bekliyordum.
Sayfa 52Kitabı okudu
Bu gidişin dönüşü olmayacağını adım gibi biliyordum. Bir zamanlar içten gülüşlerle dolu evimiz, bir süre gürültüye hapsolmuştu ve artık eksiliyorduk.
Sayfa 51Kitabı okudu
Gülümsemelerimiz bir bir gidiyordu. Daha az gülen, genelde asık bir suratla evde oturan, az konuşan insanlar olmuştuk. Uzun süre konuşmak cesaret istiyordu artık. Gerekli şeylerin dışında sohbet konusu açmaya uğraşanlara garip bir gözle bakılıyordu; “Bu da nerden çıktı şimdi?” der gibi.
Sayfa 50Kitabı okudu
Elimdekilerden kurtularak ruhumu ısıtmaya çalışıyordum. Kısa süreli de olsa, bunun sıcaklığını hissedip bir parça gevşemeye çalışıyordum.
O gece de annem gelmedi.
Gittiği uzun yolculuktan geriye dönmesi mümkün değildi.
Sayfa 45Kitabı okudu
Öğrenmek istiyordum. Hayatımda yanlış giden şeylerin doğrusunun ne olabileceğini bilmek istiyordum.
Sayfa 42Kitabı okudu
Ne garip insan doğruların ne kadar farkında olursa olsun kendisini kandırabilme gücünü asla yitirmiyor.
Sayfa 41Kitabı okudu
Kendimi dışarıdan gelen etkilere karşı koruyabilmek için inşa ettiğim kaleler her geçen gün yıkılıyordu. Büyük bir tehlike çok yakınıma kadar gelmişti sanki. Korunaksız hale geliyordum. Teorilerim, varsayımlarım, çıkarımlarım, beklentilerim bir bir çöküyordu. Bütün bunlara rağmen her şeyin yolunda gittiği şeklinde kendime telkinler verebiliyordum.
Sayfa 41Kitabı okudu