Ve en çok da:”… yapacağına okuyor.” Ne yapacağıma? “Yapacak çok daha faydalı nice iş var. Öyle değil mi?” Şimdi bile sabahları, evde kimseler kalmayınca, komşularım işe gidince mutfak masasına yerleşip saatlerce gazete okurken suçluluk hissediyorum biraz, ev işleri, akşamdan kalan bulaşıkları yıkamak, alışverişe çıkmak, çamaşırları yıkayıp ütülemek, reçel ya da pasta yapacağıma… Ve en çok da, en çok da! Yazacağıma.